'Escorte Marie in Het Nieuwsblad 07/06'
Ik prostitueer mezelf niet alleen voor het geld, ook voor de kick’
Gentse studente Marie (25) klapt uit de biecht
‘Vijf jaar geleden stapte ik in de prostitutie. Om mijn studies te betalen: dat was het doel.’ Maar de Gentse Marie (25) trapte in de val waar veel studerende prostituees in lopen. Ze raakte gewend aan luxe, dure elektronica en snoepreisjes. Toch hoopt de jonge vrouw binnenkort te kunnen stoppen. Geen gemakkelijke opgave, volgens experts. ‘Eens je voelt wat voor macht geld geeft, is het moeilijk afscheid te nemen.’ GLYNIS PROCUREUR EN JOHAN DILLEN
Ze leven in een grijze schemerzone, de studentes in ons land die zich laten betalen voor seks. Geen enkele universiteit of onderzoeker heeft cijfers over het precieze aantal. Wie hen bezoekt, wil er niet over praten. Wie er geld mee verdient, zo mogelijk nog minder. Want bijna allemaal hopen ze na hun studies uit de business te stappen, en dan kunnen ze maar beter niet herkend worden door hun nieuwe werkgever.
Zo ook Marie, een 25-jarige Kempendochter die zich op haar website omschrijft als 'een meisje dat met respect behandeld wil worden'. Marie is niet haar echte naam - 'die geef ik nooit aan klanten, anders voelen ze zich speciaal'. Poseren voor de foto kan, maar dan wel onherkenbaar. 'Ik waak over mijn privacy. Ik heb twee gsm-nummers en zal nooit mijn adres aan een man geven. Toen ik pas begon als escort heb ik dat soort fouten gemaakt, beginnersfouten. Dat zal me nu niet meer overkomen.'
Althans, dat hoopt ze. Want prostitutie is nooit zonder gevaren, zo weet Lindsay Momerency van het boek Studente Ontvangt. Zij ondervroeg acht studentes die zich vrijwillige prostitueren en hoorde, net zoals bij Marie, voornamelijk positieve verhalen. 'En dat is gevaarlijk. Sommigen doen alsof het een droomjob is. Terwijl er elke dag iets mis kan gaan. Natuurlijk wordt daar niet over gecommuniceerd: de meisjes die ik ondervroeg waren nog aan het werk. En slechte verhalen, die mogen niet naar buiten komen.'
De look van een zakenvrouw
'De eerste twee keren dat ik seks had met een klant, ben ik inderdaad misbruikt', zegt Marie. 'De eerste man sloeg mij , om mij nadien te troosten. Met de tweede had ik afgesproken in een privésauna. Toen ik de wellnessruimte binnenging, zat daar tot mijn grote verbazing nog een man. Het waren de eerste keren dat ik betaald werd voor seks. Ik dacht dat misbruik er gewoon bij hoorde.'
Intussen weet Marie beter, zegt ze. In haar eerste advertentie prees ze zichzelf weinig subtiel aan. 'Ik ben geen katje om zonder handschoenen aan te pakken', stond er. Vandaag is dat anders. 'Bewoordingen zijn heel belangrijk. Natuurlijk trok zo'n tekst foute mannen aan. Ik ben nu veel duidelijker. Ik ben geen sekspop, machine of raamprostituee, staat er onomwonden op de site. Bij mij kom je niet zomaar binnen om even van bil te gaan.'
Marie ziet eruit zoals elke andere Gentse studente op een warme lentedag. Haar aansluitende jeansrok tot onder de knie onthult haar slanke benen, haar zwarte bloesje met witte retro bollen past perfect bij haar golvende haar. Nog een paar hoge hakken en ze kan zo naar kantoor.
'Mijn stijl moet passen bij het type mannen dat ik wil aantrekken. Ik kleed me nooit uitdagend. Meestal ga ik met een klant eerst op restaurant, en dan kan ik daar niet halfnaakt zitten. Ik wil niemand in verlegenheid brengen. Daarom zie ik er altijd uit als een zakenvrouw, dat werkt het beste.'
Naar de universiteit
Marie begon op haar twintigste als escort te werken met maar één doel: aan de universiteit studeren. 'Thuis was ik een nakomertje, een ongelukje. Mijn ouders hadden een pad uitgestippeld en als laatste in de rij had ik dat maar te volgen. Ik heb daar jarenlang tegen gerebelleerd. Ik wilde dat niet. Integendeel, ik wilde als eerste van de familie het maken. Hogere studies aan de universiteit volgen. Seks tegen betaling was voor mij het middel om dat te realiseren.'
Het is de uitleg van veel studentes die in de prostitutie stappen. 'Terwijl seks niet de enige manier is', zegt Momerency. 'De meesten die als escort beginnen, hebben gewoon de weg naar sociale begeleiding niet gevonden. Ouders zijn verplicht je te onderhouden. Als je geen ouders meer hebt, kan je terugvallen op een leefloon of een studiebeurs aanvragen. Opties genoeg. Bovendien is studeren maar zo duur als je het zelf maakt. Velen doen het ook gewoon voor de kick.'
Dat geeft Marie ook toe. 'Ik ben begonnen uit nieuwsgierigheid en voor de sensatie die het me gaf. Ineens heb je geld. En geld geeft macht. Mijn tarief voor een overnachting was in het begin 750 euro: exact de prijs van de fotocamera die ik toen wilde kopen. Dat heb ik de ochtend nadien meteen gedaan. Dat gevoel toen ik dat geld over de toonbank schoof... Ik was ongelooflijk fier.'
Geen sugardaddy's
'Tegelijk werkt het verslavend. Meteen daarna denk je: wat zou ik nog allemaal kunnen kopen? Ik heb heel veel geld uitgegeven toen ik pas begon te werken. Aan kledij, schoenen, dure telefoons... Als ik met medestudenten uitging, betaalde ik altijd de rekening. Niemand begreep dat. Dat zorgde soms wel voor vervelende situaties.'
'Al snel volgde het idee om een sugardaddy te zoeken. Ik ben één keer met zo iemand gaan eten, maar die betaalde veel te weinig. Mijn tarief is nu 1.200 euro, en hij bood toen maar 700. Dat was onderbetaald, zeker voor wat hij vroeg. Hij wilde een soort relatie, en dat zag ik niet zitten.'
Marie beweert de constante drang naar geld, die volgens haar veel jonge meisjes hebben wanneer ze met het vak beginnen, nu niet meer te voelen.
'Sinds een jaar is het besef gekomen dat ik niet per se rijk hoef te zijn. Ik heb een tijd in een luxueus villa-appartement in Gent gewoond. Jaren 60-stijl, heel retro, met leuke tegeltjes en gigantisch groot. Helemaal mijn ding. Maar ik was er ontzettend eenzaam en ongelukkig.'
'De meeste studentes beginnen als prostituee om hun inschrijvingsgeld te betalen', zegt Momerency. 'Maar eens dat gebeurd is, zien ze wat ze allemaal met dat geld kunnen kopen. Ze kunnen ook dingen doen die hun medestudenten niet kunnen. Velen geraken gewend aan dure elektronica, een mooi appartement of snoepreisjes. Dat maakt het ook zo moeilijk om eruit te stappen.'
Toch is dat precies wat Marie binnen afzienbare tijd wil doen. 'Mijn studies kunstwetenschappen heb ik uiteindelijk niet afgemaakt, ik studeer nu gezondheidswetenschappen in Nederland. Binnen een jaar hoop ik mijn eigen praktijk te openen en evenveel geld te kunnen verdienen als nu. Ik weet dat ik dan harder zal moeten werken. Gemiddeld zie ik zo'n tien klanten per maand en daarmee verdien ik 3.000 euro bruto. Dat is niet zo veel, maar ik werk dan ook geen acht uur per dag.
Net als de prostituees in het boek Studente Ontvangt, vindt Marie dat prostitutie een mooi beroep kan zijn. 'Als je drie voorwaarden respecteert. 'Namelijk dat je er zelf voor kiest, het afbakent in tijd en duidelijk grenzen stelt.'
'Kan best', vindt Momerency. 'Maar veel meisjes onderschatten de emotionele terugslag. Het zijn dames met een groot zelfbewustzijn. Maar tegelijk zijn ze een beetje naïef. Ze denken niet aan de toekomst. Ze leven alleen in het nu.'
