Ik heb door mijn beroepsbezigheden gemakkelijker de tijd om overdag eens in het SKW rond te neuzen dan 's avonds. Nu heb ik al van verschillende bronnen (zowel mannen als meisjes) gehoord dat de avondshift 'iets anders' is dan de dagshift. Iets horen is goed, maar ik ben van t principe dat uitproberen nog altijd beter is dan iets weten van horen zeggen.
Nadat ik vandaag (ondertussen eigenlijk al 'gisteren') een superpositieve ervaring opdeed in de namiddag bij Sara (lees het verslag dat ik hierover gepost heb) had ik 's avonds door een samenloop van (gelukkige) omstandigheden de kans om nog eens terug te gaan rondwandelen in het SKW, maar deze keer dus met de avondshift op de stoeltjes. Ik moet zeggen, in de winter (voor nieuwjaar nog) heb ik dat nog wel eens een paar keer gedaan, en ik vond toen eigenlijk niet echt mijn gerief. Degenen waar ik 's avonds al eens binnengegaan was, vond ik ook van mindere service dan wat ik overdag krijg. Wie wat zoekt en scrollt, vind ook hierover wel enkele van mijn recensies.
Maar goed. Terug naar het SKW, in de wetenschap dat er van poepen niet veel meer in huis zou komen, want het was nauwelijks een uur of twee geleden dat ik bij Sara klaargekomen was, en die ontlading was echt zo intens en langdurig, dat mijn zak volgens mij geen enkel zaadje meer kon bevatten. Maar goesting gaat boven verstand, dus ik wou toch eens gaan kijken.
En inderdaad, eerst nog heel veel lege ramen, maar dat beterde wel in de loop van de avond. Speciaal toch wel, als je dan gewoon geklede jonge grietjes ziet aangewandeld komen. Zij bekijken je nog niet eens, en twee of drie wandelrondjes later zitten ze half in hun blootje achter hun vensterke naar jou te lachen alsof ze je al honderd jaar kennen. Babbelke gedaan met Marie op t hoekske waar de Schippersstraat overgaat in de Vingerlingstraat. Marie herkende me, want ik heb haar eens gehad in november of zo. Ze probeerde me natuurlijk binnen te praten, maar ik vond haar toen nu ook weer niet zo goed om er nog eens opnieuw 50 euro aan te geven.
Na ettelijke rondjes lopen, dan toch maar aan Villa Tinto 50 een meisje aangesproken dat me 'min of meer' beviel. Villa Tinto 50 is eigenlijk al terug in de Verversrui, het tweedelaatste raam rechts als je voor VT staat. Weer een Roemeense, maar ja, dat weten we ondertussen al. Blonde krulharen, redelijk grote tieten, een veelbelovende kont. Het was niet echt mijn volle goesting. Eigenlijk zou je dat niet mogen doen als wandelaar. Je zou alleen maar moeten binnengaan bij een meisje waar je spontaan van denkt 'Yessssss, de deze wil ik neuken' en niet bij een meisje dat je 'nog de interessantste van het aanbod' vindt, maar dat niet de vonk in je broek los laat komen.
Zo stapte ik dus met Monika een paar trapjes op naar haar kamertje toe. Vermits ik toch niet meer direct kon poepen, zette ik alles op wat fetishes die ik prettig vind: foefke likken, plasseks, vinger in haar gat, knuffelen en overal eens goed mogen aanzitten, enz. En dat kon, volgens Monika bij haar.
De begroetingsknuffel in de kamer was maar matig. Ik kon direct vergelijken met wat ik bij Sara een twee-drie uur eerder had meegemaakt, en dan viel dit bij Monika dus wel tegen voor mij. Ik mocht wel redelijk uitgebreid haar kut beffen, eerst terwijl zij op haar rug lag met de benen open, daarna terwijl zij op handen en knieën ging zitten met haar kont wat omhoog, zodat ik moeiteloos behalve haar poes ook haar anusje een likje kon geven. Alles zeer netjes gewassen, fris, geen probleem op dat vlak. Maar droog. En haar foef blééf ook droog. Ik weet het he, ze kunnen niet de hele dag voor elke klant nat worden, maar het paste wel in het redelijk passieve plaatje.
Zoals aan de deur afgesproken was, deed ik dus ook voorzichtig een natgemaakte vinger heel zachtjes in haar kont, en dat leek ze fijn te vinden (zo reageerde zij toch). Maar toen ik pakweg een 5-tal centimeter in haar gat zat, trok ze toch even terug. Ik was heel zacht en voorzichtig, maar misschien had zij toch nog een pijnlijk momentje gehad. Van toen af was het gedaan met anaal vingeren: aanraken mocht nog, maar niet meer er in gaan.
De plassessie moest gewoon op de grond doorgaan. Ze kwam wijdbeens over me heen staan en vroeg waarop ze haar warme straal moest mikken. Ik wou haar doen zitten, een soort facesitting, maar dat was te vermoeiend voor haar, dat kon ze niet en dan zou ze ook niet hebben kunnen pissen door de geconcentreerde inspanning die ze dan moest doen. Zo zei ze toch. Nu ja, ze plaste nadien wel vlotjes en redelijk veel.
Slecht kon ik dit niet noemen, maar ik merkte wel duidelijk dat zij ervan uit ging, dat haar 50 eurokes verdiend waren met zich te laten likken en met te pissen. Ik wou nog verder de betaalde tijd invullen met leuke dingen, maar ze was zich al aan 't wassen en zoals zo vaak mag je er natuurlijk nadien dan ineens niet meer aan komen, want ze zijn 'opgefrist'.
Dus geen neuken, want ik was al leeggeschoten bij Sara, maar zij deed ook niet echt moeite om bv eens te pijpen of om nog maar de vraag te stellen of ik graag gepijpt zou willen worden. Niks teasen bij mij, zo goed als geen strelingen bij mij, ik vond dat zij er zich toch wel heel gemakkelijk en vlug van af maakte.
Al bij al geen terugkomertje. Een keer is genoeg geweest. Te gemakzuchtig, te weinig activiteit vanuit zichzelf. Wat mij betreft een verkeerde keuze die ik maakte.
