Een typisch seksenfun-typetje. Klein, fijn, lang zwart haar, bruine kijkers, B-cup(je) naturel, natuurlijke uitstraling, 21 jaartjes jong.
Afgelopen zondag was er voor mij één (1) dame...
... die qua uiterlijk boven de rest uitstak. Het was Rebeka.
Ietsjes over twee uur in de namiddag zal het geweest zijn als ik het me nog goed herinner. Ik liep even naar de lockers en botste als het ware op Rebeka. Een vrolijke en spontane korte kennismaking (grapje, lachje) volgde. Voorheen had ik al even liggen denken dat er werkelijk geen enkele dame helemaal mijn type was. Toen zag ik haar en wist ik: dat wordt ze voor vandaag. De eerste indruk (niet qua uiterlijk effe nu) was dus ook erg positief.
In de loop van de dag hoorde ik ook nog dat ze Roemeense was en dat ze Engels praatte. Ook dat viel voor mij dus dik mee want mijn saunaclubcarrière heeft mij geleerd dat meestal de Roemeense dames die Duits praten minder goeie service geven. Dat zou dan weer te maken hebben met het feit dat Engels in Roemenië op school nog kan geleerd worden (als je langer dan gemiddeld naar school bent geweest in Roemenië). Of het ook allemaal waar is, ik weet het niet.
Rebeka zag dat deze beer uitgebreid aan het wellnessen was en iets in haar vond het dan maar nodig om verder contact te mijden met mij. Nu ja, te mijden. Snel af en toe een sporadisch glimlachje nog wel, zullen we maar zeggen.
Na het avondeten was ik helemaal uitgewellnesst en volledig bijgepraat met een vriendbeer. Ik ging op speurtocht naar Rebeka. Eerst zag ik ze niet. Dan zag ik dat ze van kamer kwam en nog wat later ging ze op een sofa alleen zitten. Dat was mijn kans maar ik moest zo nodig eerst nog effe wat doen. Toen ik weer in de bar was, zat ze aan een speelautomaat. Eveneens leert mijn saunaclubcarrière dat een dame weghalen bij een speelautomaat kwade reacties kan opleveren. Ze zijn er niet van weg te slaan omdat ze er aan verslaafd zijn of omdat ze dit net doen om nu effe niet op kamer te moeten gaan. Iets na half zeven zette ik mij dan maar comfortabel in een sofa in haar zicht. Bijna ontelbare keren keek ze naar mij. Ik keek bijna onophoudelijk naar haar. Telkens keek ze ook weer binnen een halve seconde weer weg van mij. Mijn tekens (lach...) zag ze wel maar ze reageerde er niet op. Echter, als ik een dame uitverkies, ver boven alle andere, geef ik niet zo snel gewonnen. Ik ging me gemakkelijk leggen op een andere sofa, nog veel meer in haar zicht. Het resultaat was gelijk. Ze moest verdorie goed genoeg weten dat ik super in haar geïnteresseerd was maar zij verkoos de automaat. Dat is haar goed recht en maakt mijn dag zeker niet minder goed.
En maar voorbij mij lopen, en maar geld halen om in de "kas" te steken (x3).
Tot drie keer toe komen andere dames mij gezelschap houden. Dat is pas vervelend. Op vinkenslag liggen voor één dame en dan beleefd blijven en toch hopen dat de andere dames zo snel mogelijk weer weggaan.
Omdat het de volgende dag werkendag was, hadden wij beslist om ten laatste om half negen te gaan douchen en ten allerlaatste uit de club te vertrekken om kwart voor negen.
Ietsjes over acht uur. Rebeka komt naar de bar. Ik stond er ook. Een drankje bestellen. Zij ook. Veel meer dan "hallo" kwam er even niet uit. Ik moest trouwens hardop lachen. Ze vroeg natuurlijk waarom. Ik liet dat maar even blauw - blauw. Het waren een van die weinige momenten dat ik niet meer goed uit mijn woorden geraakte. Ik wist even niet goed wat zeggen.
Dit zou voor haar pas een reden kunnen geweest zijn om te denken dat ik niet in haar geïnteresseerd was.
Ik ging met mijn drankje tegenover de bar, tegenover haar (toch weer) zitten. Heel weinige momenten later komt ze recht in mijn richting aangewandeld. Ik zag het al aankomen. Jawel, ze komt naast me zitten. Ze vertelde me dat het "spelen" over was. Een nieuw spel mocht van haar beginnen. Ik voelde zelfs dat ik in dat spelletje paste. Ik voelde het zo aan. Het maakte me zo dolgelukkig én toch ook weer niet. Op dit moment zou je het zelfs een tegenslag kunnen noemen. Bijna kwart over acht was het al geworden.
Het gesprek in de sofa met haar verliep standaard in het begin maar na wat eerste vragen en zinnetjes liep het al een stuk vlotter. Hier maakte ze een mindere indruk op mij. Ik vond ze niet spontaan genoeg. Niet helemaal zoals ik het graag zou gewild hebben maar daar kan je natuurlijk aan werken. Alleen had ik daar nu de tijd niet meer voor gezien de "vertrekafspraak "gemaakt onder beste vrienden. Ze bleef ook met een (laat ons zeggen) halve zitplaats afstand van me zitten.
De kamervraag kwam er natuurlijk aan. Toen kon ik niet anders dan haar vertellen dat ik dolgraag met haar op kamer wou gaan, dat ik haar al een halve dag uitgekozen had, stukken boven de rest van de dames (ik meende dit, misschien geloofde ze het niet helemaal, wat aannemelijk is) maar dat het té laat was, inmiddels. Ik maakte haar met een joke nog duidelijk dat ik al anderhalf uur op haar aan het wachten was, dat ik al anderhalf uur naar haar staarde, uitkeek, verlangde, smagte....
Ze trachte een "beste-vrienden-afspraak" nog te doorbreken. Helaas, dat gaat niet. Daar zijn vrienden voor. Ze wierp nog op dat ik al van 12.00 uur in de club was en nog niet op kamer was geweest. Ze begreep er maar weinig van maar daar was ze niet alleen in. De dames in de club zijn precies écht gewend dat de heren voor kortere duur komen, snel naar een dame stappen, kamervoorstel doen, 30' weg et voila. Enfin, dat effe tussendoor, kleine indruk van de club.
Ze liep meteen naar haar vriendinnetjes een eindje verder. Je hoeft soms iets niet te verstaan. Het mag Hebreeuws, Chinees of Grieks heten, toch weet je waarover het gaat.
Wat later ging ze weer naar de automaten bij Eva (ex-PHG en flink afgevallen trouwens) zitten en vertelde daar precies hetzelfde. Eva had wat meer uitleg nodig tegen haar. Het zal wel niet maar het kan dat Eva heel kort verteld heeft hoe ik in mekaar zit. Zij heeft me jaren lang bezig gezien in PHG (met Brenda). Eva weet als geen ander hoe veel ik op herhaling ga en hoe lang ik op kamer vertoef, met een dame die ik erg zie zitten en waar het erg mee klikt.
Ik liep vlak nadat Rebeka naar Eva liep naar mijn vriendbeer. Ook ik had wat te "roddelen". Terwijl ik naar mijn vriendbeer liep, trok Rebeka naar mij een vies gezicht en stak haar tong eens uit. Die tong gaat gelukkig mijn linkeroor in en meteen langs mijn rechteroor er weer uit (of andersom).
Ik zag Rebeka niet zitten van waar ik nu zat bij mijn vriendbeer. Des te meer verschoot ik toen ineens Rebeka wild-enthousiast op mijn schoot kwam gesprongen en gek deed. Alsnog een poging om mij toch nog op kamer te krijgen? Allicht. Allicht! We hadden veel fun en op grappige manier klaarden we met z'n drieën de zaken nog eens uit. Rebeka hoopte ergens wel dat mijn vriendbeer spontaan de tijd wat zou verlaten (de vertrektijd naar huis). Dat deed hij niet. Waarom niet? Niet om moeilijk te doen, niet om tegendraads te doen maar omdat hij weet dat als ik op kamer vertrek met iemand waar ik zo naar uitgekeken heb, ik 9/10 voor minimaal een uur (vaak langer) verdwijn.
Toen Rebeka dan maar weer wegging, vertrokken wij even later naar huis. Ik ben nog even langs die stomme automaten geweest om Rebeka goeiedag te gaan zeggen. Ik zei haar dat de eerstvolgende keer dat wij mekaar zien we geen kamersessie meer mogen laten verloren gaan. Misschien is het een klassieker, ik weet het niet maar ik meende het voor de volle 100 %.
Een mooi afscheid. Jammer dat het niet tot kameren kwam. Benieuwd wat er eigenlijk over mij allemaal moet gezegd geweest zijn, achteraf nog. Tegen haar vriendinnen, misschien wel tegen de eigenaars?
Besluiten doe ik met te stellen dat ik aanvoelde dat zij en ik op kamer een hele leuke tijd zouden beleefd hebben .
(Kleine noot, niet echt ter zake maar het voordeel van PSR is: de automaten zijn daar weggenomen, net om de reden dat de dames die niet zouden verkiezen boven de mannen. Dit verhaal had dus over de kamersessie kunnen gaan .)
