Het is precies zoals Elwood vertelde, ellenlange files met de wagen, je kon nog in de straat zelf parkeren, mar het was een grote ellende je wagen kwijt te raken.
En die parkingplaatsen waren dan ook nog voor de ramen, zodat die geparkeerde wagens het zicht beperkten van de werkende dames, en die konden daar helemaal niet mee lachen he.
En dan die mannen die met de wagen voor ieder raam stopten, hun raampje naar beneden draaiden en met tekens begonnen te onderhandelen over de prijs, en soms vijf minuten bleven tekens doen, verschrikkelijk. Ik heb geweten dat het anderhalf uur duurde vooraleer je met de wagen rond was.
En dan veranderede de rijrichting nog eens om de zoveel tijd, dat kwam er nog eens bij. Het is veel leuker nu, een wandel-aapjes-kijken-gebied.
En toch had het allemaal ook zijn charmes, vooral de uitgebreidere buurt, de Oude Mansstraat met inderdaad de wandelgallerij. Geen 10, geen 20 maar 30 ramen waren er daarbinnen. Tof bij regenweer om eens door te lopen.
Het Keteltje, bij mijn weten bestond dat al in de jaren 90, en ik dacht zelfs al dat het Keteltje er was in de jaren 80. Maar daar ben ik niet helemaal zeker van.
Onze Bema kan daar zeker op antwoorden, die wandelt al van 1950, ons fossiel
