Je hebt mannen in 't blauw, die de veiligheid in onze straten moeten verzorgen (voor iedereen behalve voor autochtonen, zo zal blijken) en je hebt de mannetjes in 't bruin, die er een hobby van maken de bange blanke man een racist te maken.
Hier komt mijn verhaaltje.... ik ben er nog niet goed van eigenlijk...
Enkele dagen geleden was ik op bezoek bij een vriendin in Antwerpen, en ik moest nog vlug in de namiddag naar de apotheek, ze had haar vodden ha ha.
Dus ikke, als een echte sexmachine en een grote jongen en zo fier als een gieter een doos tampax regular gaan kopen, 8.45 euro om precies te zijn.
Daarvoor kan je niet met een bebloed kutje rondlopen, nietwaar?
Daarna ging ik terug en mocht ik zelfs de tampon aanbrengen, hihi, joe vettiger hoe prettiger.
Spit, we rookten nog een sigaretje, en met ons tweetjes lekker 't stad in, de Keyserley door en zo naar de Meir, de Huidevettersstraat in en zo terug langs de Meir een Italian Coffee gaan drinken in Cafe des Arts, ik ben after all een kunstenaar....
En zo kwam het dat ik wilde betalen, en spontaan zei ik tegen die lekkere stoot: "Ik heb mijn portefeuille niet bij, ik zal hem bij je hebben achtergelaten, ik betaal je straks wel terug wat we nuttigen...". Hoe ik heb mijn portefeuille niet bij, dacht ik bij mezelf? Hoe?
Nog steeds drong het niet tot me door, nog steeds had ik niets in de gaten....
Tot...ik steeds dieper begon na te denken, maar soit, ik zal hem wel bij die schone thuis hebben laten liggen, suste ik mezelf.......
Een anderhalf uurtje en enkele Italian Coffees later kwamen we terug, de schone en het beest, bij de schone aan. Stilaan begon tot me door te dringen dat ik nooit zonder portefeuille wegga, nooit, tenzij hij gepikt is ha ha.
En dan begint de zoektocht naar iets waar je helemaal niet moet naar zoeken, want je beseft, maar wil het niet beseffen, het is als je ongelijk moeten toegeven, zeer zeer moeilijk bij sommigen, waaronder ondergetekende....
Ik besefte dus ten zeerste dat...ik mijn portefeuille kwijt was....
Ik begon te denken, dat klein beetje oneerlijke hersens die ik bezit liet ik in werking treden. Waar had ik het laatst mijn portefeuille gebruikt? Goed, daar was ik snel uit, ik had bij de apotheek met een briefje van 50 betaald, en dat briefje kwam uit mijn portefeuille. Goed, dan had ik een kans dat mijn beurs daar zou liggen en dat de brave apotheekster hem wel zou bijhouden voor me tot de volgende dag.
Maar al snel wist ik dat ik geeneens mezelf de moeite moest getroosten mezelf en mijn eigen blaaskes te geloven, want ik had de portefeuille nog gezien op tafel vooraleer we gingen wandelen. Een telefoontje naar een vriend die ook aanwezig was, bevestigde mijn gevreesde vermoeden. Uiteraard lag je portefeuille op tafel, en je hebt hem in je achterbroekzak gestoken terwijl je naar buiten ging.
Tot zover mijn vrees.
Ik dacht dieper en dieper na.
Ik begon de wandeling nog een keertje over te doen. Waar had ik iets verdachts opgemerkt? Nergens, om eerlijk te zijn.
Tenzij, ja, tenzij...ik schrok van mezelf en sloeg mezelf voor het hoofd.
Op stap met de knapste griet die ik ooit heb gezien (Nilo is bijna zo mooi).
Ik ging verder denken, en was er snel uit... aan de Quick verdomme, hoe kon ik zo dom zijn, nu werd het steeds helderder en helderder en die momenten kwamen terug.
Hoe onnozel ben ik, als je met die griet over de Meir loopt moeten alle vrouwen hun mannen aan de ketting houden, alle ogen van zowat iedereen rollen bijna uit hun oogkassen en IEDERE man staart met open mond naar haar ... borsten, en ik, de idioot, besef geeneens dat er twee Noordafrikaanders mij in de ogen aan het staren waren en dat ik een lichte sorry hoorde, nadat ik een lichte por kreeg. Domme aap dat je bent,d acht ik bij mezelf.
Gelukkig heb ik het vermogen dat mijn geheugen me niet in de steek laat, nooit, en ik me nog dingen herinner vanuit mijn zeer prille jeugd (ja, die borstjes van mijn mamma waren zeer zeer lekker ha ha).
Die gezichten herken ik binnen tien jaar nog... een snotmakak van een jaar of 22 en eentje van een meter 65 en 35 jaar oud, een niet-zo-snot-makak. Die staan nu wel in mijn geheugen gegrift. Ik hoop voor hen dat ik hen nooit meer tegenkom, want dan mogen ze me drie jaar opsluiten, dat heb ik er graag voor over.
Het resultaat: een deftig saunaclubweekend weggepikt op een seconde (en nu praat ik over mijn topperiode lente/zomer 2009, waar ik uren aan een stuk neukte -wel verschillende meiden en PSE ha ha), EN mijn SIS kaart, EN mijn bankkaarten, EN mijn rijbewijs, En mijn ID kaart, en wat foto's van de dochter en nog wat belangrijke zaken, gezellig gezellig.
Ik heb van ellende 's avonds een joint gerookt, dat was verdomme lang geleden, maar het hielp, neen, het maakte het alleen maar erger, en ik begon in stoten en flarden dingen te herinneren die alarmerend hadden moeten zijn, maar een zomerse septemberavond, gezellig en aangenaam gezelschap, en heerlijk buiten, een mens denkt er niet aan dat hij in Marokko op wandel is (alhoewel, veel bange blanke mannen kom je niet tegen in Antwerpen ha ha).
Trouwens, in Marokko hakken ze je poten af als je iets steelt, en ik ga niet de Koran citeren, want ik ben een christenhond en een rat, lager dan het laagste. Van mij mag Mozes hen doodbliksemen, en als die gasten ergens overreden worden, ikke niks gezien, ikke niks gehoord, ikke domme Belg....
Ellendig kroop ik in bed en ik was vastbesloten, tegen beter weten in, de volgende dag naar de apotheek te gaan horen, je weet nooit dat ik compleet gek ben geworden.... .
Resultaat? Nada, enkel dat hij me vertelde dat ik nummer vier was waarvan hij had gehoord die de dag voordien van zijn portefeuille was beroofd....
Ik vroeg me dus af, waar zitten de mannen in het blauw, als de mannen in het bruin toeslaan?
Ikke dus mijn nieuwe BlackBerry het nummer van de flikken.
Eerst een toontje dat alle "medewerkers" bezet waren, dat beloofde al veel goeds, als alle flikken van Antwerpen aan de telefoon bezet zijn, wie gaat dan de veiligheid van de bevolking garanderen???
Na een goede drie minuten (gelukkig hebben ze nog geen 070 nummer, een ideetje, salonsocialist Janssens, maak de telefoonlijn naar de flikken betalend, dan kan jij iedere avond met GeDOLFje Annemans gaan eten, op onze kap... nu slechts iedere twee dagen....) hoorde ik iets in de aard van: "Lokale politie, met Anouchka (dat vond ik nu grappig), waarmee kan ik je helpen?".
Dat krijg je dan, en den deze:"Ik had graag een escort tegen 15u in hotel Raddison, Anouchka." Die Anouchka kon daar niet mee lachen, en ik vertelde haar dan ook heel serieus dat mijn portefeuille gestolen was.
Anouch: "Hoe ben je zo zeker dat hij gestolen is en dat je hem niet verloren hebt, meneer?"
sm: "omdat ik anders wel zou zeggen dat ik mijn portefeuille ergens verloren was en niet dat hij gestolen was, mevrouw.", probeerde ik nog...
Anouch:"Als je weet waar je portefeuille is gestolen, hoe kan hij dan dar gestolen zijn, dan heb je dat gevoeld en gezien..."
En zo nog drie minuten, tot ik het helemaal beu was.
Uiteindelijk besloot ze met: "meneer, we kunnen dat echt geen prioriteit geven, kom het maar aangeven, ik heb dringendere dingen te doen en je houdt een lijn bezet van onze telefooncentrale."
KLIK. Ik werd haast woest en voelde me de relnicht van weleer.
Ondertussen had ze me ook nog verweten aanleiding tot diefstal te geven aangezien ik mijn portefeuille in mijn achterzak had steken. Yep, inderdaad, ik heb die 2 paljaskes gezegd: "Kijk eens, hier zie se, neem maar mee, Allah zou fier op jullie zijn, een christenhond en een rat beroven wordt beloond met 13 maadgen in het paradijs, dus wrijf zachtjes over mijn lekker kontje, steek jullie polletje in mijn broekzak, kijk verleidelijk in mijn ogen in plaats van naar die lekkere tieten van die griet bij mij, en pak de buit. En de portefeuille niet ergens achterlaten waar hij te makkelijk vindbaar is, nadat jullie het geld er hebben uitgenomen en de bankkaarten hebben geprobeerd in de cashterminals. Vooral zorgen dat ik terug naar de flikken, het gemeentehuis, de mutualiteit en naar tal van andere instanties moet om mijn paperassen en bankkaarten terug in orde te zetten. Vooral niet, bruine medevriend, want dat is toch te makkelijker."
Klopt, mevrouw de polies, ik was dat even vergeten te vermelden.
Even dacht ik dat ze mijn mobieltje ging localiseren en den 100 op me afsturen en me laten colloqueren. De trut.
Ok, een ander flikkenbureel dan maar. Daar was het nog erger. Met een korte:"Meneer, dat zijn niet onze prioriteiten, dat gebeurt dagdagelijks meermaals." maakte hij (deze keer was het Kareltje) er zich vanaf. Ik he geeneens meer gereageerd.
Bij mezelf dacht ik:"Waar zaten eigenlijk die flikken? Waar zaten onze mannen in 't blauw die voor meer veiligheidsgevoel moeten doen zorgen? Waar waren MIJN VRIENDEN? De politie, uw vriend...... ."
Al snel werd me dat ook duidelijk.
Enkele mogelijkheden:
1. Ze waren, met de zwaailichten aan, de stad aan het terroriseren omdat ze honger hadden en naar een fritkot reden.... .
2. Ze waren wandelaars, dus hoerenlopers, aan het bekeuren, die door het voetgangersroodlicht op het Falconplein liepen. Kostprijs, jawel, de gebruikelijke 50 euro, wat zouden ze daarmee gaan doen?
3. Ze waren allen naar een weerspannige Roberto, die de hoerenbuurt terroriseerde omdat hij zijn ID kaart weigerde te laten zien aan onze vrienden in 't blauw die zich vergaten te identificeren. Die flikken kijken te weinig naar COPS op K2 of VT4, die doen het beter... .
4. Ze zaten in een luxestripteaseclub flessen van 350 euro te verorberen en betalen uit de kas van de politie, met de visakaart uiteraard... De stripclub wordt gedoogd door het Stadsbestuur en toevallig is de broer van....jawel, die bedoel ik.....de eigenaar van die club, of toch van het vastgoed, dat dan weer eigenlijk eigendom is van het Stadsbestuur, maar daar net voor die koop doorging met de uitbaters van die club een 9-18-27jaren contract is opgemaakt voor verhuur. Neen, dat is echt geen opgezet spel, nu nog het skw sluiten, stadsbestuur, en alle flikken kunnen rond die bar gaan staan, en dan kunnen de straatdiefjes wat verderop rustig hun gangen gaan...
5. Ze waren het geld van de Roemeense Meiden aan het tellen *
6. Ze deden aan positieve discriminatie, of hoe noemen ze het mooi dat Belgen in eigen land geen bal meer waard zijn, je moet van over 't water komen, en dan liefst van het Noorden van het Afrikaans continent om hier respect te krijgen.. **
Keuze genoeg, ik stem op 3, ik gok op 2 en uiteraard brengt keuze 4 het meeste op, officieel dan toch... .
Daar zaten die flikken dus, maar zeker niet waar de straatdiefjes toeslaan. Onbegrijpbaar, dat een Belg die bij de hoeren buitenkomt, overmand wordt met man en macht en toesnellende busjes met zwaailichten aan, omdat ze denken dat hij geen 18 is. Terwijl er ook 20 meter verderop de Marokkaanse pooier met D&G-jeanettentasje en met 4 snotjoeng rond hem, die zeker allen geen 18 zijn, het geld gaat ophalen bij de meiden die hij pimpt. De flikken lopen er gewoon voorbij, want als je een marokkaan aanspreekt, ben je een racist, is dat de reden heren in 't blauw, of zijn wij Belgen gewoon niks meer waard?
Deze keer stem ik op de laatste mogelijkheid, vast en zeker.
Wat is er nu bij mij veranderd?
Om eerlijk te zijn, niet veel, maar toch genoeg.
Ik zat de dag later in de taxi bij een vriend van me, een praatje te maken. Een echte Afrikaan, ne zwarte, zoals wij al een -niet racistisch- durven zeggen. Als het een van het vrouwelijke soort is, al snel de lekkere benaming "een zwartje", en dat is lief bedoeld, anders zeg ik wel "big fat mama".
Ik vertelde hem van het voorval, en die geloofde nog in de goedheid van de mens. ik zei hem dat het altijd hetzelfde is, en de hele uitleg. De goede leuke man bleef kalm en zei me: "Ach, bij elk ras zijn er wel slechten, ook bij jullie." Ik antwoordde:"Ja, maar bij echte zwarten en blanken zitten er ook goeden bij." Hij lachte eens...
Maar wat is er nu echt veranderd?
Ik heb altijd mezelf voorgenomen geen vooroordelen in te nemen over een ras, of over het land van herkomst. Kijk, ik moet die houding veranderen, vanaf nu heb ik argwaan voor iedere Marokkaan. Ik kan het niet helpen, en ik zou voor de rechter verklaren: "Dat is geen racisme, edelachtbare, maar pure wettelijke zelfverdediging."
Ik kan het niet helpen, maar de laatste twee dagen ben ik niet meer op mijn gemak als ik door Antwerpen loopt. Een diefstal is maar een diefstal, en het is MAAR een portefeuille. En toch voelt het alsof je verkracht bent, onteerd, gepakt, vernederd. Ok, ze kunnen niet lezen en schrijven, maar ze hebben wel je adres, je gegevens, e foto van mijn kleinste, enz enz... . En dat behoort MIJ toe, niet hen. Dat roept diep in mij iets op tot ... ja, tot iets onbeschrijfbaars eigenlijk, het is een gevoel. Het gevoel te hebben dat dat zomaar kan, bestolen worden in je eigen land door iemand waar jij voor gaat werken, waar jij sociale zekerheid voor betaalt, jij mee betaalt voor zijne kleine naar school te sturen, jij mede het OCMW (Openbaar Centrum voor Marokkaans Welzijn) van al zijn verenigde familieleden betaalt, ... . In je eigen land.
Racist? Ik? Kan best, daar mag eenieder zijn eigen mening over hebben, maar DOE DIT EENS IN HUN LAND....
...dan kappen ze je rechterhand en linkerpoot af, steken ze je 20 jaar in een gevangenis (en dat is geen pretje in Marokko in jail zitten, daar hebt ge geen internet of teevee, daar moet ge geen kaka tegen de muur smeren zoals Dutroux, daar werk je keihard en word je uiteraard niet betaald. Indien je iets anders wil dan water en brood, ben je afhankelijk van hoe veel geld je familie wil schenken aan de gevangenis. Indien je geen pak slaag wil, dat kost ook geld, en zo kan ik nog wel doorgaan), en ben je een sukkelaar voor de rest van je leven. OCMW? Neen, mis, daarvoor moet je niet in Marokko zijn als marokkaan maar in België...
Ik racist? Een mens zou het nog worden ook... .
En nu het beste eigenlijk. Vandaag was ik alweer wat vrolijker, en ik wandelde (zonder portefeuille trouwens, dan kunnen ze enkel je pakske sigaretten uit je achterzak stelen) door Antwerpen. Goed, om de hoek hier zag ik twee "mannen in 't blauw" en twee "mannen in 't wit" in vuilniszakken snuffelen. Flikken en stadswachters of zoiets. Ik stapte erop af en vroeg hen wat ze deden. Die blauwen keken vies en ene witte zei dat die zak een dag te vroeg buiten stond, en dat ze nu aan het uitzoeken waren van wie die zak was, om de mens te kunnen beboeten. Misschien ging die mens wel op verlof voor twee weken en zet hij een dag te vroeg zijn zak buiten, wie weet... Allee, stel je voor, de onnozelaars. ik richtte me tot de blauwen en zei hen nog, smakelijk, en 50 meter verder hier worden er dagelijks portefeilles gepikt en jullie staan hier met 4 in die vuilzakken naar eten te zoeken. Eentje werd woest en ik dacht een moment dat ze mijne pas gingen vragen.
Stel je voor. Dan hadden ze me gegarandeerd meegenomen naar het flikken bureel en had ik wat uurtjes mogen uitzitten. End at terwijl op 50 meter dagelijks tientallen mensen worden beroofd van handtas of portefeuille of andere waardevolle voorwerpen, winkeltassen, alles wat ze kunnen dragen, pikken ze.
Ze vroegen mijn pas niet, dus ik ga lakoniek en redelijk arrogant verder.
Ik racist, ja, ik begin iets te hebben tegen "de mannen in 't blauw", maar ook tegen "de bruin mannen".....
sexmachine
note sm: deze posting is een neergeschreven mening van een individueel persoon, namelijk sexmachine, en geeft in geen geval de mening van de forumleiding weer. Geschreven met de vrijheid van meningsuiting in het achterhoofd.
