Zondagochtend mijmeringen...
Soms kun je jezelf veel wijsmaken, wetende dat je jezelf voor de gek houdt en toch doen alsof je neus bloedt. Zo kun je jezelf wijsmaken dat je niet gek bent op die ene dame, die je heeft verrast zoals je dacht niet meer verrast te kunnen worden... tegen jezelf zeggende dat alles slechts illusie is maar toch altijd blijven twijfelen waarom het soms toch zo anders voelt... Een onbewust en ongewild verlangen waardoor je zo vaak aan die dame en die eerste sessie(s) moet denken en er het liefst naar terug wilt rijden met een snelheid waarbij je het risico op een ontzegging van je rijbewijs haast voor lief neemt...
Gewoon van je afschudden, zoals altijd... Gewoon naar een andere club, een andere dame, liefst een waarvan je zeker weet dat je er altijd een geweldige kamer mee hebt. Gewoon een andere kant uit denken en dan gaat het vanzelf weer over. Thuis eerst even nagenieten, dan de vlinders weer plat meppen en over tot de orde van de dag. Totdat je je ogen bij het knipperen iets langer dan normaal sluit en haar opeens op je netvlies hebt. Haar weer ruikt, proeft, bijna voelt, alsof ze weer bij je is.... Damn, toch niet alle vlinders te pakken gekregen... misschien bewust er naast gemept?
Natuurlijk sta je als zeer ervaren ijsbeer en doorgewinterde rakker stevig in je schoenen en je geeft er niet aan toe, wetende dat er geen plaats is voor dit gevoel en dat het je alleen maar een hoop geld gaat kosten, maar hoe makkelijk is dat niet goed te praten met de gedachte dat je er ook zo veel moois voor terug zult krijgen?
Ik zie het contact met een dame die mij raakt altijd als een soort van vakantie, daar verheug je je vooraf op, het heeft een begin, het geeft een einde, en na afloop heb je nog altijd je mooie herinneringen (en sommigen de foto's). Volgende keer kom je misschien terug voor een zelfde vakantie, maar vaak genoeg kies je eens een andere bestemming, een ander duur, een andere soort vakantie. Met weer een begin, een einde en mooie herinneringen.
In de praktijk gaat het vaak zo anders met clubs en dames: clubs stijgen of dalen in populariteit, dames idem dito, soms verkassen ze en soms verdwijnen ze compleet van de radar. Ik lees het ene na het andere verdrietige relaas van collega's op dit en andere forums, soms inclusief de noodkreet om informatie waar hun lief toch heen is gegaan... Ik zie het allemaal als iets tijdelijks, waardoor ik weet dat ik ervan moet genieten als het er (nog) is, dat ik de dag moet plukken (of een bloemetje, zoals hasta la pasta zegt). Er volop van genieten maar tevens bereid zijn de banden los te laten in afwachting van het volgende moois dat zich weer zal aandienen...
Dat betekent echter niet dat ik nooit met twijfels loop... immers, over deze materie denken en praten blijkt een stuk makkelijker dan wanneer de genoemde situatie zich daadwerkelijk voordoet. Zo ga je eens een keer met een nieuwe dame op kamer, en voor je het weet klikt het onverwachts en ben je al een heel eind over de grens heen die je jezelf ooit gesteld hebt ... en in sommige gevallen zij ook... zoals mij al een aantal maal overkomen is... Daar sta je dan, nogmaals, soms allebei, een beetje verbaasd tegen elkaar aan te kijken, compleet verrast met wat er zonet gebeurd is... In elkaar verstrengeld, zo intiem dat je je samen één voelt, zo veel van elkaar aanvoelende zonder te hoeven praten, alsof je elkaar al jaren kent maar nog nooit eerder hebt gezien .... Een heerlijke tijd op de kamer en daarna ... tja, wat daarna? Elkaar blijven opzoeken (onder het mom van aftersales), geen gesprek kunnen voeren zonder regelmatig de horizon af te speuren naar elkaar, versnelde hartslag als je elkaar ziet, niet tegen kunnen houden om elkaar even aan te raken als je toevallig passeert...
Nu krijg ik natuurlijk weer de nodige reacties en commentaren van de doorgewinterden onder ons die me maar al te graag duidelijk willen maken dat het allemaal illusie is, allemaal gespeeld, allemaal met het doel mij mijn geld te ontfrutselen.... ik ken die reacties en commentaren dus spaar je de moeite maar. Iedereen denkt wat ie wil en ik dus ook. Zelfs als het inderdaad 100% illusie is kan ik er toch nog steeds van genieten. Een goede film of toneelstuk is ook slechts illusie maar daarom hoef ik er nog niet van af te zien om er heen te gaan. Ik ben echt niet de verliefde gek die achter de eerste de beste dame aanloopt omdat ik me er ook van bewust ben dat de kans op een toekomst samen (als ik die überhaupt al zou willen) minimaal is (zeg nooit nooit). Ik wil alleen maar duidelijk maken dat er meer is dan de compleet andere kant kiezen en dus niks met dit gevoel te doen. Ik ben meer voor de gulden middenweg: ik probeer er intens van te genieten maar tegelijkertijd ben ik me er van bewust dat er ooit een einde aan komt... Immers, van een vakantie kan ik ook heel erg genieten... en de wetenschap dat er een einde aan komt hoeft niet te betekenen dat ik er dus ook maar niet aan moet beginnen, al weet ik dat het einde misschien wel een pijnlijk moment kan zijn.
En dat is dan ook meteen een van de meest belangrijke lessen die ik in het laatste jaar heb geleerd, nota bene in deze wereld van illusies: geniet waar en wanneer het kan en wees ervan bewust dat alles tijdelijk is, weet dat er een einde komt maar laat dit vanzelf verschijnen zoals ook het begin een verrassing voor je was... maar wees er niet constant mee bezig want dat staat het genieten alleen maar in de weg... En last but not least: bedenk dat elk einde een nieuw begin kan zijn...
:douchen :cochon
