Vandaag ben ik nog eens in de Aarschotstraat beland. Het was er vreemd genoeg niet rustiger dan voor de sluiting. Ik vroeg me af wat al dat volk daar kwam doen, want zonder de meiskes is er vrijwel niets te beleven.
Ik was in een nostalgische bui en bij het passeren van de bars probeerde ik me voor de geest te houden welke dames ik daar zoal gevogeld had de laatste 15 jaar. Dat zijn er ontzaglijk veel, en blijkbaar ben ik in zowat elke bar ooit al eens binnengewipt.
Vervolgens werd de kale tocht verdergezet in de Alhambrawijk, waar blijkbaar nog veel lichtekooien stonden te tippelen. Eentje sprak me zelfs aan toen de wijkagent er op stond te kijken!
"Bonjour Chérie ...". Ja, de groeten! Ik ga geen Cororna-pv riskeren, of wordt dat hier door de vingers gezien? De Brusselse laksheid kennende misschien wel.
Een mens vraagt zich nu waarschijnlijk af wat ik vandaag in Brussel kwam doen? Laat ik het erop houden dat ik mijn weg in Brussel de laatste tijd al behoorlijk goed begin te kennen.