Laat ik vooreerst positief beginnen met te zeggen dat de dame van goede wil is.
Alhoewel, ze is wel vriendelijk, maar subtiel dwingend. Borsten spelen kon maar heel eventjes, je voelt de dwang om op bed te gaan liggen.
Zoals bij de helft van de raamdames krijg je dan steeds weer hetzelfde liedje: "Jij moet zo liggen, met je hoofd daar, en je been daar", enzo...
Niet klantgericht dus, Ik wil zelf beslissen hoe ik me positioneer. Punt.
Kussen (op de wang) kon ook niet. Vervolgens rammelde ze de lijst af van wat niet kon. (De handelingen zijn erg beperkt moet ik zeggen: een kale PMC+NMC en voor de rest moet je niet tegenstribbelen).
Ik had de indruk dat er op bed meer gediscussieerd werd dan wat anders. En dan nog haar commentaar op mij, irritant! (Dat ze me een rare kwast vindt moet ze maar voor zichzelf houden, wat denkt die wel?). Gevolg: een slappe lul op de kamer.
En dan moest ik nog van haar gaan uitleggen waarom ik die slappe lul kreeg, komaan! Een slappe is een slappe. Niets "hoe en waarom". Toch?
Kijk meid, sommigen discussiëren de hele de tijd. Anderen doen gewoon zonder morren. Dat is het verschil. En ook, haar gezanik over die slappe lul maakte dat hij nog slapper werd.
Morsdood was mijn trouwe vriend.
Amen.