"Assassin with gun is taking his aim to target his rival.
And tossing the street is a dangerous game. The snakes are survival
Love in that stranger still fearing that danger
Still crying in some avenue and soon the hate will be there too
Life in the big apple moves very fast and so must you
Do like the others do and don't you drag your heels
Life in the big apple moves very fast, and so must you."Deze racebeer was eigenlijk pas van plan volgende week zaterdag Babylon nog eens op te zoeken, maar onder het motto "Think different" heb ik toch de knoop doorgehakt en aan een spontane ingeving gehoor gegeven. Mijn hemel, de parkeerplaats stond al om 14u behoorlijk vol. Een koppel Belgen dat tegelijk met mij aankwam vroeg zich af of er een party was, maar daar had ik even niets van meegekregen. Het bevestigde wel de subtiele boodschap die al op de radio door had geklonken via New Wave bandje
Kajagoogoo: "Ga nou niet weer zo'n lome avond er van maken, schakel dit keer eens even wat sneller als het niet werkt." Jammer dat die boodschap bij de heren zelf niet echt lukte. Zanger Limahl werd na hit Too Shy weggestuurd en hoewel ik bassist Nick Beggs als zanger niet onaardig vond, dacht de rest van Europa er anders over en verdween de band na een paar jaar sappelen in de anonimiteit.
Living ThingAl gedurende de ochtend voor vertrek had ik vastgesteld de organisatie steeds meer namen van de deelnemerslijst schrapte, maar da's eigenlijk niks nieuws. Shana was er gelukkig wel, evenals Iman. Alice blies even in mn oor voor ze langsliep en Claudia kwam even gedag zeggen, nou ja eigenlijk kwam ze meer voor odipuc die naast me zat
Wat bekende ijsberen betreft trof ik ook das Wolfl van rheinforum en FC college nickme, die op zoek was naar Melody, niet om mee op kamer te gaan, maar als "koerier" van een stamgast uit ACAG. Wat mezelf betreft, ik volgde een tip van odipuc, die me Aranca even aanwees, waar ie net naar volle tevredenheid mee op kamer was geweest. Ik vreesde er even niet tussen te komen aangezien ze al snel meer aanspraak had dan Kinga en Jeanette bij elkaar, maar gelukkig ging ze even eten en konden we naar alle rust een introgesprekje doen. Heel apart, maar ze spreekt met precies hetzelfde accent als een van de Poolse dames die op vrijdagavond altijd in de friture meehelpt. Waarop het gesprek een wilde wending van talen naar treinen naar motorsport maakte.
Het bleek erg slim om op die manier haar aan te spreken, want toen ze even drinken ging halen dook een van die Belgen naast haar op. Het bleek uiteindelijk ook lastig een kamer te vinden, want alles was bezet op bezemkast zes na. We stonden nog even naar de moto2 trainingen te kijken, waar twee man vonden dat we hinderlijk in beeld stonden en twee het juist prima vonden dat ze Aranca's kont in volle glorie konden bewonderen. De Belgen doken ook weer op, maar dat ging wel een uurtje duren voor die een kans gingen krijgen, désolé que mes anciens amis. Na een wachttijd bleek kamer 10 ook vrij te zijn, maar er ging iets mis in de administratie (had ze toch zes genoteerd?) wat een beetje onhandig, maar ook grappig en zelfs nuttig bleek te zijn.
ELO zet
een rustig klassiek deuntje in, wat aangeeft dat Aranca me niet zozeer overrompelt, maar wel me in haar ritme meetrok, heel rustig en kalm zoenen, veel contact zoeken en houden.
"And you, and your sweet desire (don't you do it, don't you do it) You took me, oh higher and higher, baby!" Dat administratieve foutje komt echter een paar keer om de hoek kijken, want maar liefst vier keer gedurende deze sessie valt er iemand binnen die gedacht had dat nr.10 vrij was. "Besetzt"!" roepen we de vierde keer in koor. "Scheisse." klinkt een Duits/Roemeens stemmetje en de deur knalt weer dicht. Aranca krijgt de slappe lach en ik lig ook te grinniken. Alsof je een ontsnapping in de Tour wil opzetten en iedere keer komt er zo'n blij ei van de klassementsleiders je terughalen. Ik denk er wel over een tafeltje tegen de deur te zetten, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig te zijn. Het levert zelfs broodnodige brandvertraging op, want nadat we elkaar een tijd hebben liggen opgeilen (onder andere een befpauze, die ze maar niet wilde laten ophouden) bleek ze in cowgirl heel, heel erg nauw te zijn geworden. Ik ben dan ook niet verder gekomen dan dat enen standje voor de vluchters een sprint om de finish doen en de eerste turbo de geest geeft, kleng_BOEM. Ik moet opnieuw lachen als ik op mn horloge kijk: 90 minuten voor een dagopener is behoorlijk. WGSA-rating is niet meer te redden:
TILT Hopelijk kom ik haar bij toekomstige gelegenheden nog eens tegen.
Basic Fit!? Niet nodig!Na afrekenen, een douche en de finish van etappe 14 even een pauzemomentje en wat te eten bestellen. Ging lekker snel dit keer. Heel ironisch, maar daar verloor ik eigenlijk de kans om Claudia als tweede op te pikken. Ik raadde haar namelijk ook aan bij een andere NL'se beer en verdomd, hij was nét even een tel sneller weg in de ontsnapping! Maarrrr, dit is dus zo'n think different moment. Goede of slechte beslissing, maakt niet uit, maar NEEM een beslissing. En als Shana dan zo lief naar me lacht ben ik verloren. Veel hoefden we eigenlijk niet tegen elkaar te zeggen want ik ken haar al (veel te) goed, al heb ik haar wel even gevraagd waar ze Katja had gelaten (die eigenlijk ook op zaterdag had zullen komen). Een Roemeentje dringt zich er even vrolijk tussen, aardigheidje of uit op een trio geen idee, maar als het dat laatste was dan was het vergeefs, deze racebeer was een tikkie egoïstisch ingesteld vandaag.
Dit keer veel sneller een kamer gevonden en al snel lopen de temperaturen hoog op. Muziektic komt met een disco-plaatje van
Gibson Brothers dat heel snel het juiste ritme lijkt te vinden, maar door het gekke clipje ook weer brandvertragend werkt:
"Have a real good time, do the dance. Have a real good time, do the non stop dance." Shana stuitert een tijdlang in cowgirl op en neer, klemt mn handen tegen haar wielrennersdijen, maar we komen allebei echt los als we ons in doggy verplaatsen en na een uurtje Shana me ontploffing twee eruit knijpt. BAM! "Katja is gonna be pissed about this." we schieten in de lach. Als je Shana af en toe eens kan meenemen, heb je helemaal geen wielrenspullen of fitness abonnement nodig. Al rekent ze zeker GEEN kwantumkorting
WGSA-rating blijft TILT
Wat goed is, komt terugEigenlijk klopt de tussentitel niet helemaal. Een quote die ik ergens op rheinforum heb gelezen zei letterlijk: "Als je iets begeert, geef het weg, het komt vanzelf weer naar je terug." En dat was ook het geval met Claudia. Al ging dat wel iets sneller dan ik had gedacht, net nadat ik wat kippevleugels had weggeknaagd en even zat uit te blazen. Claudia kwam tegenover me zitten en had blijkbaar via via mn snoepblikje al in het vizier genomen. Ik vond het wel nog wat te vroeg na Shana, dus we hebben even zitten praten voor ze naar binnen ging. Een half uur later lag ze daar nog en ben ik naast haar neergeploft. We zaten een tijdje te praten en ze is ervan overtuigd dat ik eerder met haar op kamer geweest ben, al kan ik me dat persoonlijk met de beste wil ter wereld niet herinneren.
Ik heb haar nog gevraagd of ze misschien een andere artiestennaam heeft gehad (ze lijkt qua gestalte nogal op Mona Lisa, die vroeger ook in Elsdorf werkte) maar ze zegt dus van niet. Ik masseer haar een paar minuten en dan schuiven we door naar een kamer. Waar we al gauw in een omhelzing verstrikt raken, en Claudia een paar DT's op me loslaat, die me een beetje aan Roxy's aanvallen deden denken. Misschien dat daarom mn muziektik met
Roxy Music komt? Ze bewijst trouwens de andere kant van Ute's theorie over de vrouwelijke reactie op beffen, want ze houdt een paar keer in voor het te heftig wordt. Ze knijpt echter behoorlijk stevig in doggy en missio en slaagt er na een sprintje bergop me nog eens een keer te lucht in te jagen. BAM. Niet zo hevig als de twee vorige sessies van de dag, maar een prima intermezzo. WGSA-rating: 8/10
Melodieuze overpeinzingenEigenlijk dacht ik na de afsluiter met Claudia: "nou dit is het dan." Prima dag gehad, twee steengoede sessies, een goede sessie, klaar. Echter, een akkefietje bij de douche doet me anders besluiten. Ten eerste krijg ik eindelijk
Melody een keer te zien (ken haar wel van gezicht uit Pantera/ACAG, maar ja ze is altijd zó snel weggekaapt dat het niet normaal meer is). Helaas waren het niet de meest gelukkige omstandigheden, een klant met financiële moeilijkheden blijkbaar. Deze racebeer beseft dat ik even teveel ben en in een 'gevechtspauze' merk ik op dat als ze hierna nog zin had, ik aan de bar zat.
Ik sta even met een ander NL'er te praten (vermaak je je een beetje in je eentje?),
zou zomaar kunnen natuurlijk Maar gelukkig is deze racebeer niet lang alleen want Melody is inderdaad omgeschakeld en komt naast me zitten. Ik begrijp al heel snel hoezo sommige beren monopoliserende neigingen van dit meisje krijgen: slim, lief, niet op haar mondje gevallen en zelfs na een tegenslag schakelt ze weer snel om. Ze geeft me op een gegeven moment zo'n enthousiaste zoen dat ik haar tong ergens ter hoogte van mn nek voel kriebelen en haar lipstick uitloopt zodat ik ineens sterk op
Joker lijk, maar niets dat een zakdoekje niet kan oplossen, mwhuhahahaha!
Deze racebeer denkt erover speciaal voor "dagafsluiters" nog maar eens een award te gaan verzinnen, want dit is in drie clubbezoeken opnieuw een schoolvoorbeeld van een topsessie op het einde. Ik maak Melody half schertsend half serieus duidelijk dat ik nog maar honderd euro over heb, dus dat wordt een uur en evt. een tipp. Ze pakt de uitdaging meteen op "Moet ik er nog moeite voor doen ook." En hoe ze dat deed, alsof ik had gezegd dat ze tien uur had ipv één uur, zo langzaam ligt ze me vervolgens gek te maken en op te geilen. Laatste keer dat ik zo erg naar adem heb liggen happen tijdens een pijpbeurt moet nota bene in Panthera zijn geweest, want Marina beheerste die trucjes ook als de beste.
Als ze in 69 op me komt liggen kan ik iets terugdoen, al wordt ze wel zo fanatiek dat ik me
gekke muziekjes van F.F.S. voor de geest moet halen, een project van mn favoriete britpopband Franz Ferdinand en mn favoriete alternatievelingen Sparks. Pff, is dit echt de vierde keer, is niet stiekem de tijd teruggedraaid na Claudia en zijn we niet ineens weer vooraan in de dag? Helaas is dat alleen maar inbeelding, maar Melody zelfs is zeker geen inbeelding. Ook zij trekt je gewoon mee in haar eigen flow, forceert nergens, en dat werkt heel stimulerend op dit moment
"Heartbeat increasing heartbeat, as lots of cannibals get hold of you, they need their protein just like you do. This town ain't big enough for the both of us... and it's aint me who's gonna leave!" Na die langzaam opgeilende klim komen we nu in een verduiveld snelle afdaling, waarbij na een paar flinke tempowisselingen nota bene de vierde motorplof. "Godnondeju, weet je wat dat kost!" flap ik er uit. Oh, ja dat weet ze, haha! We liggen nog wat over onze muziekvoorkeuren na te kletsen, waarbij ik ook mn enthousiasme voor synthesizermuziek er weer uitflap en zo gaandeweg snap ik ook hoe ze aan die artiestennaam komt. Past goed bij haar. WGSA-rating:
TILT en een nominatie voor zowel de Vangelis Award (beste totalerlebnis) als de Nova-award voor beste dagafsluiter
opruimen"Melody?" vraagt odipuc met een minzame glimlach. "Melody" is eigenlijk alles wat ik daarop hoef te zeggen. Bij het afrekenen lopen we zelfs nickme nog tegen het lijf, zodat hij zijn koeriersmissie nog kan uitvoeren (stamgast die wss ervoor zorgt dat er nog meer kapers op de kust komen). Ik blijf nog even naprate en een koffie drinken, Melody zegt nog even heel vriendelijk en uitgebreid gedag en is het illusion plopp en keren we de droomwereld de rug toe voor de echte wereld. Maar ik zet in de auto evengoed een paar nummers van Franz Ferdinand en Sparks op. Grappig hoe goed de hoge falset van Ron Mael en de lagere bariton van Alex Kapranos bij elkaar passen. Het schijnt zelfs dat beide artiesten fan van elkaar waren en al sinds 2002 inofficieel samenwerken. Nu spelen ze dus naast nieuw werk ook vaak elkaars repertoire, waardoor nummers als "
When do I get to sing my way" (niet mn favoriete Sparks nummer) ineens nieuw cachet krijgen.
"They'll introduce me, "Hello, hello"
Women seduce me and champagne flows
Then the lights go low. There's only one song I know
There, this home which once was serene, now is home to the screams
And to flying plates and shoes
But I have no souvenirs of these crackerjack years
Not a moment I could choose
And not one offer that I could refuse
So when do I get to sing "My Way" When do I get to feel like Sinatra felt
When do I get to sing "My Way" In heaven or hell
When do I get to do it my way. When do I get to feel like Sid Vicious felt
When do I get to sing "My Way". In heaven or hell