Forum > S I X S E N S - Vaals/Lemiers
VICKY (Roe)
TAFKAP:
Er zijn van die momenten dat je tijd en plaats vergeet. Dat je een eerder gemaakte afspraak voor een potentiële kamer vergeet. Dat je alle regeltjes voor lief neemt. Dat je de aanwezigheid van storende elementen niet meer ziet en het je geen fuck interesseert dat ze de Coca Cola hebben ingeruild voor Pepsi. Waarom? Omdat je blik op dat moment gevangen wordt door een dame. Niet zomaar een dame maar "The Special One".
Ik had haar sowieso al niet verwacht en toen ze tegen de avond alsnog het overdekte terras kwam binnenlopen was dat zo'n moment. De verbazing op haar gezicht was misschien nog wel groter dan de mijne. Onze laatste ontmoeting dateerde alweer acht maanden geleden. We bleven elkaar aankijken en ik hoopte dat ze eerder dan mij de ruimte zou verlaten. Waarom? Omdat alle ogen van de andere dames op ons gericht waren en ik wist dat ze allemaal benieuwd waren hoe we elkaar zouden begroeten.
Ze bleef echter zitten en ik besloot toch maar op te staan in de wetenschap dat ik langs haar moest lopen om het terras te verlaten. Toen ik haar naderde begroette ze me met haar bijnaam voor mij gevolgd door een merry christmas. Ik wenste haar hetzelfde en ging op de leuning van de bank zitten. Natuurlijk werden de gebruikelijke beleefdheden uitgewisseld. Er was een dame op het vrije stukje leuning gaan zitten. Vicky zei wat tegen haar en de dame fluisterde me toe dat Vicky haar zojuist had gezegd dat ze zelfs na acht maanden nog steeds van mij hield. Ik draaide me om en zag een voor mij onbekende dame. Om het niet helemaal ongemakkelijk te maken zei ik Vicky dat ze wel wist hoe ze me later kon vinden.
Toen ik ietsje later de bar inliep zat ze alleen op een bankje. Ik plofte me naast haar neer en we konden nu rustig bijpraten. Ze vertelde dat ze 8 kilo was bijgekomen en ik kon het niet laten om haar daarmee te plagen dat deze allemaal in haar kont waren terecht gekomen en deze nu toch echt wel op het randje was. Ik toverde onze signature sign uit de zak van de badjas en gretig greep ze deze uit mijn hand. Ze vroeg of de betekenis nog steeds hetzelfde was. Ik zei dat het haar keuze was maar dat voor mij deze nog steeds dezelfde betekenis had waarop zij zei dat ze dan voor de sleutel ging. Gespeeld verontwaardigd zei ik haar dat we tegenwoordig zo met elkaar omgaan en lachend verontschuldigde ze zich.
Omdat onze kamers de neiging hebben langdurig te zijn vroeg ik of ze er moeite mee had dat ik eerst snel een hapje ging eten zodat ik niet dood van de honger zou neervallen op de kamer. Ze had zelf ook nog niets gegeten en stelde voor om eerst via de sleutelregistratie een nummer te halen en dan iets te gaan eten. Ik hoorde haar mijn favoriete kamernummers doorgeven en we gingen richting keuken. Schijnbaar was onze honger naar elkaar groter dan de honger naar eten want hoewel we beiden niet veel op ons bord hadden gedaan kregen we het niet op. We besloten een sigaretje te roken en konden dan gelijk in de gaten houden wanneer ons nummer aan de beurt was. Bij het uitdrukken van sprong het nummer op die van eentje voor de onze. We besloten alvast naar beneden te lopen. De verkeerde kamers kwamen vrij en de andere wachtenden schoven voor. Kamer 3B kwam vrij en net toen we weg wilden gaan kwam Vanessa terug en zwaaide dat ze nummer 7 had. De keuze was niet moeilijk en 7 werd het.
Over de kamergang zelf kan ik kort zijn. Het was een persoonlijk jubileum voor ons en eentje met een gouden randje. Ze was in topvorm op elk vlak en het werd een zeer gedenkwaardige sessie en de perfecte afsluiting van 2019.
Navigatie
[0] Berichtenindex
[*] Vorige pagina