De volgende ochtend met de bus naar Batangas, twee uurtjes rijden. Dan nog een uur met een veerbootje naar Sabang. Klein plaatsje, hotels genoeg. Even de straatjes doorgelopen, waarop ik al begon te twijfelen of ik er wel goed had gedaan om die meid uit Angeles niet mee te nemen. Maar ’s avonds zag het er heel anders uit. Een paar goed gevulde bars/gogo’s. Veel meisjes, weinig gasten. Om zeven uur, eigenlijk veel te vroeg naar mijn idee, bij Coco Lips binnengestapt en meteen zes meiden bij me. Das wel wat veel hè, twee is genoeg. Shelly en Ria bleven over. Met hun wat gedronken. Shelly zag het wel zitten, duwde de hele tijd een stevige C cup tegen me aan. Inmiddels wetende dat Philippijnse beha’s standaard een dikke schuimlaag hebben ging ik er van uit dat er wel een aardige B over zou blijven, wat later ook bleek te kloppen. Ze had er ook geen probleem mee om in een volle bar een paar lekkere tongzoenen uit te wisselen. Ik liet nog wat bier aanrukken zodat haar vriendinnen zich ook even konden laven. Ze begon zelf om acht uur ’s avonds al over een longtime, ik wist niet wat ik hoorde, want meestal hebben ze daar voor middernacht geen oren naar. Maar op een of andere manier viel ik zeker in de smaak. Zodoende lagen we om negen uur al met elkaar te stoeien en vielen we een uur later uitgeput in elkaars armen in slaap. ’s Morgens stelde ze voor om naar White Beach te gaan. Ik vond het prima, Shelly was een lekkere lieve meid, die wilde ik wel een dagje bij me houden. Met de trike naar White Beach, waar het strand veel beter is dan in Sabang en je goed kunt zwemmen. Alleen geen wandelmogelijkheden. We zwommen en stoeiden een uurtje in het water, dronken nog wat en gingen terug naar Sabang.
Ze was even naar haar kamer gegaan en klopte een uurtje later aan de deur. Kom erin meid, ik heb wat voor je. In Thailand koop ik altijd wat leuke kleine dingetjes die je in elke damestas aan kunt treffen, en ze was er verrukt over. De bedankzoenen liepen totaal uit de hand en het eindigde weer met een gebruikt condoom op de grond en twee hijgende lichamen op een omgewoeld bed. Daarna gingen we dineren aan het strand en terug naar haar club. Poosje zitten drinken en dollen. Papasan kwam erbij, aardige vent, weliswaar zo gay als de pest, maar wel iemand die goed is voor zijn meiden. Dat kan ik wel waarderen in een clubmanager. Hij stelde voor de volgende dag een boottochtje te maken neer een strandje in de Lagune. Prima, dan gaan we nu terug naar het hotel. Shelly weer gebarfined, see you tomorrow. En weer een uur lang heftige sex met die geile griet. De volgende ochtend met zeven meiden van de bar plus de chef naar dat strandje. Heerlijk gezwommen met Sherry en de anderen, en ’s middags gebbqd op het strand. De laatste avond hier was Shelly een beetje sad, en ik eigenlijk ook wel, maar aan al het goede komt een eind, that’s life. We beleefden onze laatste nacht samen en namen de volgende ochtend afscheid op het strand.
De terugreis naar Manilla verliep volgens plan. En de vriendelijke juffrouw van de bus legde uit hoe je in Subic komt. De bus van het hotel kwam toch langs de Victory terminal, ik kon gewoon blijven zitten. Aldaar stond de bus naar Olongapo al klaar. Was wel een lange rit, heb onderweg heel wat sloppenwijken gezien. En nieuwe kerken, echt een wrang contrast tussen arm en rijk hier. Van Olongapo nog een klein stukje naar Barrio Baretto, het deel van Subic waar ik vorig jaar geweest ben. En waar ik nog in contact gebleven ben met de knapste van de meiden die daar toen mijn bed gedeeld hebben. Maar daarover meer in de volgende aflevering.