Bij mij is het zo gelopen. Jaren neukte ik enkel met condoom in de saunaclubs. Speelt de tijdsgeest een toevallige rol of niet? Ik zou het niet weten. De jaren daarna kwam het meer dan sporadisch voor dat ik neukte zonder condoom in saunaclubland. Telkens met dames die mijn vriendinnetjes waren, als het ware. Ik ging er nogal licht overheen. Mensen die mij al lang volgen weten dat ik op een moment verliefd was op een DVP, écht tot over mijn oren verliefd. Je stelt je dan al helemaal geen vragen meer bij het neuken zonder condoom. Je bent er niet echt ongerust over. Toch liet ik zo nu en dan een testje afnemen naar een eventuele HIV-besmetting. Het is dan toch wel een beetje met een bang hartje afwachten naar de uitslag. Echter, eens die met een bepaalde dame altijd goed uitdraait, word je er nog lakser in.
Plots merk je dat je het ook sneller begint te doen zonder condoom. Gewoon al als het erg goed klikt met een dame. Daarom niet van de eerste keer maar wel van de tweede keer. Ik betaalde er zelfs een dame extra voor. Ik deed het met haar elke keer zonder condoom. Er was precies geen weg terug meer mogelijk (met condoom dan, bedoel ik nu). Het lot wil dat dat zowat dé geilste dame uit de clubs is. De dame maakt mannen heet die anders geen reactie geven als ze voetbal aan het volgen zijn én als het bovendien hun type niet is.
Op een gegeven moment stond ik er bij stil. Het gebeurde té gemakkelijk. Ik besefte dat ik nu niet enkel meer zonder neukte met de dame op wie ik verliefd was en met de dames waarmee het bijzonder klikte…. Even na de sessie… bang, bang hartje. Ongerust door het leven gedurende zes weken. Het was geen leven meer in die zes weken. Ik zou er mee stoppen, met alle dames. Ik hield dat vol. Een half jaar. Ik vermeed mijn verliefde dame, de andere dames maakte ik duidelijk dat het vanaf nu enkel nog maar met condoom zal gebeuren.
In het heetst van de strijd gebeurde het één enkele keer enkele maanden geleden toch weer, met een dame waarmee ik nog maar een derde keer kamerde, met lange tussenpozen. Ik wist met mezelf geen blijf meer. Ik begon weer aan van alles en nog wat te denken. Ik weet ook wel dat het ongeluk hebben dat je HIV-besmet geraakt zéér, zéér, onbeduidend klein is. Als je het echter trekt…. Dat wil ik absoluut niet. Met de ziekte kan je wel leven. Jazeker, je kan er mee leven, misschien wel 100 jaar worden maar sta er ook even bij stil wat voor leven je van dan af lijdt (met lange “ij”). Vertel je het? Aan wie? Aan wie niet? Vergeet vooral niet je ganse leven op bijna hetzelfde exacte uur je resem pillen te nemen. Welk uur kies ik daarvoor uit? Op maandag ben ik aan het sporten op dat uur, dinsdag wat anders, woensdag weer wat anders, pfff. Je levensverzekering komt in het gedrang. Je werk komt in het gedrang. Je wordt immers erg vaak ziek. Op den duur moet je het wel vertellen tegen je rechtstreekse chef (of tegen een zogezegde vertouwenspersoon). Ga je tegen je ouders liegen of vertellen hoe je het opgelopen hebt? Even een paar overwegingen. Nee, ik doe er niet meer aan mee!
Nee, ik wil het niet meer. Het is een uitgemaakte zaak. Ja, het is zoveel zaliger, die warmte van de poesje écht voelen, een wereld van verschil. Geen “onderbroken moment”, weer een enorm voordeel. Laten we eerlijk blijven. Toch blijft het een uitgemaakte zaak voor mij. Ik doe het niet meer. Ik doe het niet meer! Onlangs twee “aanbiedingen” afgeslagen. De geilste dame van saunaclubland verteld dat ik er totaal anders over denk. Ja, ik ben dus vastbesloten om niet meer zonder condoom te neuken met een prostituee. Ik doe het dan ook niet meer.
Misschien nog een laatste bedenking. Misschien is het voor jullie niet zo maar als ik nog tien jaar ouder ben, wil ik wel een vaste vriendin uit de reële wereld om samen gezellig onze dagen door te komen, in het gezelschap van mekaar en nog steeds de nodige seks. Ken jij een toekomstige vriendin die jou wil als je HIV-besmet bent?!
Even eerlijk en vrijuit. Hopelijk dient dit niet om vele aanvallen uit te lokken op het forum hier. Roddel dan toch! Ik ben wel eerlijk. Ik kan hier voor de vuist weg tien (vriend)beren opnoemen die op het forum ten strijde trekken tegen de niet-condoomneukers en er zelf naarstig naar op zoek zijn. Ik was er nooit naar op zoek, het overkwam me. Deze laatste zin is natuurlijk quote-gevoelig. Laat het toch maar. Ik wens ook niet verder te discussiëren over de zin of onzin of hoe onverantwoord ik wel of niet geweest ben. Over de ijzelige gevoelens die het soms bij mij teweegbracht, wil ik wel nog wat kwijt, in de mate van het mogelijk, wanneer erom gevraagd wordt
.
