Het was al een tijdje terug dat ik nog tot in Gent geweest ben.
Dus ongeduldig als een kleine jongen die met de ouders mee naar de speelgoedwinkel mag, maakte ik me klaar voor de reis.
Ik had geen echte verwachtingen over welke dames er aanwezig zouden zijn.
Eens aangekomen, merkte ik op dat er alweer hekkens staan aan het begin van de
Schepenenvijverstraat,, maar die waren open.
Dus zonder dralen de straat in gedraaid.
Ter hoogte van nummer
19 maakte mijn hart een sprongetje van vreugde.
Er hing een bordje met de naam
Katia er op.
Het was al geleden van
januari 2010 dat ik het bordje met
Katia erop nog gezien had.
De dame was niet te zien en dus bleef de spanning even aanhouden.
Ik vond plaats voor de wagen in de
Belgradostraat en begon aldaar aan mijn wandeling.
Van ùmijn favoerite dames was
niemand aanwezig toen ik in Gent aankwam. Toen ik terug keerde naar huis was
Anna wel op post, maar dat was dan de enige.
IN de
Belgradostraat warern niet veel dames te zien.
Ik kon wel zien dat men
alweer een plaats bijgemaakt heeft op nummer
35.
Alleen
Sofie en
Claudia waren aanwezig, althans hun naambordjes (de dames zelf heb ik niet opgemerkt) stonden achter de ramen.
Verder weinig animo in de
Belgradostraat.
IN het overdekte deel van de
Vanderdoncktdoorgang had je
Kim,
Sara (de maltese dame) en
Bonny als bekende dames.
Voor het overige, net zoals in het open deel, zeer weinig dames aanwezig.
IN de
Schepenenvijverstraat was er hetzelfde beeld.
Alleen
Missy als vertrouwde dame. En ook voor het overige weinig dames op post.
Ik stapte dus richting de
Brabantdam en ja hoor het was "
mijn"
Katia, ik hoefde dus niet verder te zoeken.
Katia heeft nog steeds dezelfde uitstraling en beschikt nog steeds over dezelfde troeven van vroeger.
Een blij weerzien,
Katia en ikzelf vielen in elkaar armen.
Ik kon bijna niet wachten tot we in de aangrenzende kamer waren.
Hoe het verder liep kunnen jullie lezen in haar topic.
