De Kronieken van een Wandelreiziger.
Episode II : Major Bummer en de Stichtster van de Academi.
Vrijdag 1 mei. GT.
Na mijn escapades in Yin Yang op donderdag (zie De Kronieken van een Wandelreiziger, Episode I ) en een ietwat woelige overnachting – tijdens welke ik maar moeilijk mijn draai kon vinden: de kussens waren te zacht - in een nabijgelegen hotel, meldde ik me vrijdagochtend om iets over elf aan de ratelpoort op de Heidweg. GT op dit vroege uur heeft iets zeer relaxeds. Het bevindt zich nog in de opstartfase voor de dag die gaat komen. Er zijn weinig rakkers, de parkeerplaats in praktisch leeg, de meiden staan zich op te maken, achter de bar en in de keuken vinden de voorbereidingen plaats om straks de drukte aan te kunnen. Het heeft bijna iets sereens, hoewel die kwalificatie voor een hoerenkot wellicht iets te veel fantasie bevat. Het grote ontwaken. Lekker.
Mijn eerste doel was het ontbijt, eerlijk gezegd mijn favoriete maaltijd in GT. Het ontbijtbuffet en de made-to-order eieren vind ik van een prima niveau. Veel hotels kunnen hier nog een puntje aan zuigen en ik had dan ook met opzet niet in het hotel ontbeten (bespaarde ook weer 25 euro uit, waarvoor ik een betere bestemming wist). Ditmaal een lekker omeletje besteld, aangevuld met een paar plakken werkelijk sublieme vitello tonnato. Cappuccino en glaasje jus erbij. Topperdetop! Een goed begin van de dag, die eigenlijk in mineur begon.
Bij het ontwaken en het doornemen van mijn berichtjes, kwam ik als eerste een berichtje tegen van mijn engeltje, met wie ik – uiteraard – vandaag in GT had afgesproken. 07:40 uur: “sorry, sorry, sorry, tut mir sehr viel Leit, aber schaffe es heute nicht”. Bummer. Major bummer zelfs. ( Ze was wel vroeg uit de veren vandaag… ). Ik kijk altijd erg uit naar ons samenzijn en hier baalde ik stevig van. Ik kon nu mijn bezoek nog afblazen en huiswaarts keren, maar dat ging me dan wel weer te ver. Een favoriete maîtresse is leuk, maar het moet niet teveel in de weg staan van je plezier. Dus de auto ‘gewoon’ richting Brüggen gestuurd en vol verwachting me in de prettige ochtendrituelen van GT gestort.
Het op het ontbijt volgende wellnessrondje was verkwikkend geweest. Het werd tijd maar eens voorzichtig een slachtoffer voor de eerste ronde te gaan uitzoeken. Inmiddels waren er al aanzienlijk meer dames binnengedruppeld dan bij mijn binnenkomst en de line-up bleek alleraardigst. Keuze te over. Na een dagje elders (in dit geval Yin Yang) ben ik toch altijd weer onder de indruk van het vrouwenaanbod in GT, zowel kwali- als kwantitatief. Smaken zullen verschillen, maar zelfs op een slechte dag steekt GT m.i. nog altijd met kop en schotel uit boven de meeste andere clubs, zo niet alle. Vandaag was het niet anders.
Wat ook alleraardigst bleek was de muziek, vooral overdag. Veel jaren 80 en 90 en zelfs ook wat van daarvoor. Bij zo’n ouwe lul als ik valt dat weinig verrassend in de smaak, maar ook de meisjes hadden er veel schik in en stonden geregeld mee te deinzen op oude disco en soul hits uit langvervlogen tijden. Op een gegeven moment sloeg het helaas echter door. Ik dacht nog “hoor ik dat nou goed??” (Ik dacht het inderdaad met twee vraagtekens!). The Cats!?!?!? Ik had niet verwacht dát in dit etablissement ooit te moeten aanhoren. Ik overwoog serieus linea recta mijn kluisje te ledigen en in de auto te springen om mijn heil elders te zoeken. Dit had geen positieve impact op mijn libido, kan ik u melden.
Gelukkig volgde direct op die Volendammer bak met ellende de Belgische schone Kate Ryan, waar ik een stuk vrolijker en ook geiler van werd, want dat nam me in gedachten terug naar mijn allereerste GT bezoekjes, toen Kate hier nog met regelmaat uit de speakers knalde.
Nu ik wat geiler was werd het hoog tijd voor mijn openingssessie van de dag. Ik had bij vorige bezoeken al vaak een donkerharige dame opgemerkt, die meestal op de leuning zit van het bankje bij de danspaal. Wist inmiddels ook wel zie ze was, maar er was maar weinig informatie over haar kunsten te vinden. Ze heeft een lief gezicht, een prachtig lijf (vooral dat kontje..) en een sympathieke uitstraling. Al met al reden genoeg voor een nadere kennismaking.
De kennismaking met Amelia - want over haar heb ik het – bevestigde mijn eerdere indrukken. Lief meiske. Ze had me al vaak gezien, zei ze me, en dat kon natuurlijk kloppen want het was vandaag niet mijn eerste bezoek aan dit lustoord. “Je gaat meestal met dezelfde meisjes”, meldde ze en noemde vervolgens drie dames op, die inderdaad hoog op mijn hitlijst staan. Ik voelde me bespioneerd. Of we ook in de gaten gehouden worden. Is het niet door NSA of AIVD, dan wel door de DVP. Spaans / Roemeens is ze (naar eigen zeggen). Meestal geloof ik er niets van, van zo'n dubbele nationaliteit of achtergrond, maar Amelia vertoont wel wat typisch Spaanse gelaatstrekken, dus voordeel van de twijfel in dit geval. Aan de andere kant, who gives a shit? Al was ze voor de ene helft uit Vanuatu en de andere uit Vaticaanstad, ze zag er lekker uit en haar ogen zeiden me dat haar gezelschap best eens aardig zou kunnen uitpakken.
En dat deed het ook. Op de kamer bleek onder haar gele hansopje (niet mijn favoriete kleur…) een prachtig gebruind lijf met heerlijke naturelle borsten en dito tepels schuil te gaan. Daarnaast ook nog eens een leuke persoonlijkheid waarmee je - indien gewenst - een fijn gesprek kunt hebben. Zoenen met overgave, pijpen meer dan uitstekend. Laat zich gewillig beffen (heerlijk poesje!), lijkt daar ook van te genieten, maar liet zich (nog) niet volledig gaan. Neuken in diverse standjes voortreffelijk, doet leuk mee. Het bouncen van haar borsten in missio is een waar genot om te zien. Geëxplodeerd in cowgirl, mijn favoriete positie. Super! Daarna nog even kletsen en knuffelen. Zeer fijne sessie, die zonder enige twijfel vervolg gaat krijgen. Leuke meid, prima sex. Een aanrader dus!
Omdat het een feestdag was in veel landen (behalve dan uiteraard weer Nederland; wij Nederlanders blijken de minste officiële feestdagen van Europa te hebben…) had ik het vandaag wat drukker verwacht. Niet dat ik dat erg vind, want van mij hoeft het niet zo druk. Wel meer Italianen dan gewoonlijk. Het was niet te rustig en niet te druk. Eigenlijk precies goed. Vrijdag is een mooie dag om GT te bezoeken voor hen die niet direct op zoek zijn naar wild feestgedruis, maar nou ook niet direct alleen in de club willen zitten. Veel keus en weinig sardientjesgevoel.
De sessie met Amelia op deze frisse vrijdag had tot grote tevredenheid gestemd, maar alvorens de terugreis aan te vatten moest er natuurlijk nog wel wat gaan gebeuren. Eén zwaluw maakt nog geen zomer en omdat het deze dag temperatuurgewijs niet veel van de zomer weg had, was een tweede vogeltje dus noodzaak. Ik had mijn oog eigenlijk op twee kandidaten laten vallen: de Russische Natali en de Roemeense Sabrina. De laatste stond al erg lang op mijn to-do lijstje en ze zag er vandaag weer niet te versmaden zo mooi uit. Wat een prachtig lichaam en een geil koppie heeft ze toch. Dat is een beetje het probleem dat ik met haar had: te mooi om waar te zijn. De recensies zijn echter zonder uitzondering positief, dus het moet er toch een keer van komen. Vandaag dan? Helaas, helaas, een snode pannenkoekert was me voor en gedurende de volledige avond was ze alleen even zichtbaar toen ze wat te drinken kwam halen voor haar zelve en haar minnaar van de dag. De Russische Natali dan maar, waarvan ik recentelijk zo’n uitstekende review had gezien? Mooie, elegante verschijning met een naar mijn mening prachtig smoeltje. Maar zoals zo vaak, liep het ook nu weer anders.
Ik liep bij de kino een andere donkerharige Russin tegen het fraaie lijf. Mooi slank, geile zwarte lingerie, een lief gezichtje, prachtige donkere ogen en een naturelle uitstraling. Blijkbaar stond ik iets te lang naar haar te staren, want de dame in kwestie kwam zich wat schuchter bij me melden. Verre van opdringerig knoopte ze een gesprekje aan. Ze stelde zich voor als Svetlana, uit Roeszia. Ergens in mijn achterhoofd ging een klein lampje branden. Ook daar had ik pas nog positieve dingen over gelezen, toch? Ze kwam uitermate vriendelijk over en de zweem van verlegenheid raakt bij mij altijd een snaar.
Ik prefereer schuchtere meiskes boven grossmaulen. Uitzonderingen daargelaten, die bevestigen slechts de regel. Al mijn favorietes zijn ietsjes aan de bedeesde kant, dus toeval zal dat niet zijn. We begonnen de conversatie in het Engels, maar Svetlana vroeg me al snel of het ook in het Duits kon, want haar Engels was niet haar sterkste kant meldde ze. Met mijn ogen glijdend over haar mooie lijf, had ik ook al geconcludeerd dat haar sterkste kant sowieso niet in het linguïstische gezocht moest worden. “Duits mag ook hoor, wat jij het liefst hebt” reageer ik, waarna we ons voorstelgesprekje vervolgen.
Svetlana zegt 34 jaar te zijn en komt uit een grote Russische stad, die we voor het gemak even NN (Nomen Nescio) noemen, omdat we beter de te persoonlijke details achterwege laten, toch? Ze reist op en neer tussen NN en GT (drie weken op, twee af) en werkt hier al twee jaar. Voorheen (zo’n jaar of zes terug) heeft ze ook nog enige tijd in een Weense club met gelijke naam gewerkt, waar ze is uitgelazerd wegens mij vooralsnog onduidelijk redenen. Haar gezicht komt me weliswaar niet geheel onbekend voor, maar om nou te zeggen dat ze me voorheen echt is opgevallen…nee. Dat verbaast me eigenlijk wel, want het is wel het type waar ik voor val. Na enige tijd mondt ons gesprek uit in een schlüsselverzoek mijnerzijds. Voordat ze die gaat halen, krijg ik eerst nog een innige tongzoen. Dat belooft wat…
Op de kamer aangeland krijg ik nauwelijks tijd om me van m’n badjas te ontdoen, want vrijwel direct werpt ze zich op mij en geeft vervolg aan de passievolle tongworstelarij die ze al buiten de kamer was begonnen. Wat een enthousiasme! We belanden op het bed waar dit tafereel zich voortzet. Madame lijkt iets van een orale fixatie te hebben, want haar tong beperkt zich niet tot de mijne. Nek, borst, buik, schouders, ze worden allemaal afgelikt en – oh wat een genot – ook mijn oren krijgen een wasbeurt. De eerstkomende twee weken heb ik geen wattenstaafjes nodig. Ik ben overdonderd en laat me leiden, tegen mijn gewoonte in, maar o zo lekker. Ze dwingt me op mijn rug, met mijn benen wijd en gaat op haar knieën tussen mijn benen zitten. De bedoeling is duidelijk, maar binnen luttele seconden weet ik niet meer wat me overkomt.
De blowjob die Svetlana is huis heeft is onovertroffen. Hallelujah! Alles wat die moet zijn en méér! Nat, diep, gevoelig, afwisselend, zéér sensueel en met grote toewijding. Een staaltje penis worshipping van heb ik jou daar! Ballen en liezen worden niet overgeslagen en krijgen volop attentie. Even gaan mijn gedachten naar Constanzia, ook een Russin, die in een ver verleden GT (en naar ik geloof ook PHG) onveilig maakte met haar orale kunsten, alvorens ze zwichtte voor het geld van haar sugardaddy en met hem trouwde. Constanzia stond tot op heden op eenzame hoogte qua pijperij, maar Svetlana steekt haar binnen no time naar de kroon. Deze deerne heeft de veelgeprezen Academi Oralski niet voltooid, nee, ze heeft er les gegeven. Sterker nog, ze moet hem gesticht hebben. Man oh man. Er zijn geen woorden om dit afdoende te omschrijven, dit moet je meemaken.
Ik raakte zo in extase dat ik me deze sessie uitsluitend heb laten aflikken en pijpen. Geen beffen, geen neuken, normaliter toch harde eisen mijnerzijds. Maar nu even niet. Svetlana schept er veel genoegen in, dat blijkt duidelijk en kan ook niet anders, anders is een dergelijke performance niet denkbaar. Vijfenveertig minuten lang heeft ze onvermoeibaar liggen kluiven, likken en slobberen. Ik dacht dat ik gek werd en de wereld draaide steeds sneller om me heen. Na drie kwartier liet ik ‘m gaan en spoot mijn niet geringe lading diep in haar keeltje. Ze stikte bijna, maar uit haar ogen sprak een soort van trots genoegen toen ik uitriep dat dit de beste blowjob was die ik ooit had ondervonden. Dit smaakte naar meer met de geilste vrouw van NN en weldra zou er meer volgen.
Later, onderweg terug naar huis, had ik de grootste moeite om de auto recht te houden.
