Het begint hier gezellig te worden op het forum. Ik vind je eigenlijk gewoon grappig. Spijtig dat je eigen gedacht je doof maakt voor mijn uitleg.
Nog één keer dan voor SM en Picasso. Als er al een machtsspelletje gespeeld wordt, heeft de dame alle macht in zich en ben ik volslagen weerloos. De dame die mij op de jui!ste manier weet te bespelen, wint altijd, grandioos!
Ik geef een dame binnen de eerste minuut aan dat ik met haar niet wil gaan kameren als ze mij optisch niet aanstaat.
Een dame die gewoon naast mij komt zitten te babbelen zal me niet op kamer krijgen. Daar is wat meer verleiding voor nodig. Als ze na een enige tijd niet eens haar been over mijn been legt, mij omarmt, iets kleins ondeugends doet… doe ik ook niets. Als dan na een tijd (hoe lang dat ook is) de kamervraag komt, begint voor mij vanaf dan pas de verleiding, de poging op mij op kamer te krijgen. Dan zeg ik haar ook binnen de minuut dat ik op kamer bruis van leven en dat er naast mij tot nu toe een stilleven zat. Het is dan dus aan haar om mij te overtuigen van wat ze in haar mars heeft. In zo’n geval laat ik ook vrij snel blijken dat tz een must is. In dit scenario draait het meestal op niets uit. Ik herinner me zo een dame in LR. Pfff. Een dame die mij op de goeie manier benadert (en dat is niet op een vreemde manier maar volgens een normale definitie van verleiden), zal daar de vruchten van plukken. Ze zal al snel voelen dat ik ook een paar ‘must” voor mij aftast. Is ook dat positief ben ik klaar om te gaan kameren. Ik stel echter maar zéér zelden zelf de kamervraag. Tenslotte kan de dame in kwestie even aan een rustmoment toe zijn. Nee, ik zou niet weten waarom ik dat initiatief moet nemen. Ik moet niet verdienen, ik moet betalen. Ik wil geen oude koeien uit de gracht halen maar omdat jij bijna mee aan het verdrinken bent. Isabella vroeg niet om op kamer te gaan. Het was zelfs zo dat ik, voor die enkele keer dat ik dat doe, zelf net begon over naar kamer trekken. Zij wou liever wat gaan dansen. Dat bleef maar duren. Ik voelde mij heel erg goed met haar en dat was naar schatting een kamersessie van ongeveer twee uur geworden. Minder had ze niet verdiend. De kamervraag kwam inderdaad niet meer van haar. We waren ons aan het amuseren. Ineens verdwijnt ze met een andere beer. Net omdat ik haar zo tof vond, maakte mij dat kwaad. Ze had het echter wel verpest op die manier. Met hangende pootjes terugkomen, hoefde niet meer. Ik ging met een vaste waarde. Ik zal me daar nu niet meer druk over maken, hoe graag ik een dame ook heb. Next and better. Ik heb het niet meer meegemaakt. Dat was de enige en laatste keer (tot nu toe).
Lang pre salen is dus niet een voorwaarde opdat ik dan eens zal beslissen of ik de dame voor gek hield of niet
.