Was ze aan het slapen?
Ik stap op de ICE-trein in Keulen en ineens vraagt een jonge mooie Thaise dame aan mij of dit het station Bonn Luchthaven was. Op dat moment sloten net de deuren van de trein.
Ze vroeg het in zeer slecht Engels. Ze sprak geen Duits, geen Frans, Spaans of andere "internationale" taal. Het hield dus wel wat in om grotendeels in gebarentaal haar duidelijk te maken dat ze al te ver was gereden.
Ze kwam van Frankfurt en moest met de vlieger naar Spanje, helemaal alleen. Vermits je twee uur van tevoren normaal gezien in de luchthaven moet zijn, kon ze dat geboekte vliegtuig allicht wel vergeten.
Ik trachtte haar duidelijk te maken dat ze nu maar best tot de volgende stop van de trein zou rijden (Aachen) om daar dan een taxi te nemen en het misschien nog te halen. Taxi verstond ze maar ze wist ook dat dat te duur zou zijn. Ik zei dat ik geen andere oplossing zou weten, zo direct.
Omdat de trein bij het vertrekken uit het station Keulen nogal wat wissels moet nemen, wankelde die Thaise griet op haar hoge hakken een beetje. Als ik ze niet had tegengehouden was ze waarschijnlijk gevallen. Tot drie keer toe moest ik haar wat tegenhouden. Ik hield mijn armen dan rond haar onderbuik, liet ze met haar rug tegen me aanleunen. Ze vond het precies leuk.
Ik wenste haar nog veel succes met haar verdere trip en wou mijn zitplaats gaan opzoeken. Ze vraagt me nog snel wat. Het duurt wat vanwege het taalgebrek bij haar maar het kwam er op neer dat ze wou weten waar ik naar toe moest. Ik antwoordde zonder nadenken Brussel. Tot mijn verbazing wist ze dat daar ook een vliegveld was. Ze vroeg of ze dan niet samen met mij tot daar mocht rijden in de trein en of ik mijn weg wat kende in Brussel (luchthaven).
Ja, "gij de mijn", dacht ik toen. Mijn wegwerpgsm-verhaal kwam meteen weer naar boven. Bovendien had ik net eergisteren een lekkere Thaise kip gehad. Geen avonturen meer voor mij. Ik zei haar maar dat ik een meeting had voor het werk en Brussel luchthaven niet goed ken.
Ik wenste haar weer een goede reis. Ze bedankte me hartelijk voor mijn hulp. Ik heb weer iets goeds gedaan in mijn leven.
Ik kon niet anders als de bedenking maken dat dit een hoertje was dat haar plan moest trekken en maar moest zien hoe ze in Spanje haar job ging beginnen.
Ik had in elk geval geen zin om in het Brusselse in een goor hotelletje... met haar..............
.