Haus Panthera bij 33 ⁰COorspronkelijk was ik ivm de goede line-up van plan om op Zaterdag naar PC-Bochum te gaan. Echter de weersvoorspelling van 33 ⁰C nodigde nu niet bepaald tot een sexmarathon. Laten we het daarom maar iets geciviliseerder houden en iets dichter bij huis. Bovendien had ik nog behoorlijk goede herinneringen overgehouden aan m’n laatste bezoek aan Haus Panthera van 4 weken geleden.
Ik zie
Knaktuut’s verhaal hier beneden staan. Veel van de algemene beschrijvingen is daarom dubbel, maar nu vanuit Oostelijke Mijnstreeks gezichtspunt beschreven.
Ik arriveerde om 15:30 en liep bij de douche al
De Duisburg Spesjalist tegen het lijf. Hij liep er een beetje verloren bij, want
Knaktuut was nog niet komen opdagen. Ik stelde hem gerust en zei dat het wel allemaal goed zou komen.
“Wacht effe, ik ga eerst even douchen. Heb je al wat gegeten, jong?” En we liepen vervolgens gezamenlijk de hoek om naar de bar en wie komt daar de trap afgewankeld, nat bezweet als een otter? “
Hey Knaktuut man, wat zie je er uit? Marathonnetje gelopen?” Met een lege blik in de ogen en een snel
“goeiendaaaag” mompelend , strompelde hij langs ons heen. Op weg naar de douche of naar de recoveryruimte?
Ik bestelde bij binnenkomst in de barruimte meteen m’n eerste maaltijd. Ik raad niemand aan om op Vrijdag de vis te bestellen, want hij was weer zo lekker en zo populair dat ik hem ’s avonds geen tweede keer meer kon bestellen (ausverkauft!) en genoegen moest nemen met Kalbsmedaillons (ook erg lekker). Ik nam m’n eten telkens mee naar buiten.
De aangebouwde terrasoverkapping is mooi geworden. Bij deze tropische temperaturen is het er echter niet fijn vertoeven door het ontbreken van luchtcirculatie. Jammer, gemiste kans. Het had al volstaan als ze ervoor gezorgd hadden, dat een van de dakpanelen open kon. Gelukkig is er nog ca. één kwart onoverdekt gebleven en daar was ik hoofdzakelijk te vinden. Het was me gewoon nog te warm om een kamer op te zoeken en de line-up kon me ook nog niet echt bekoren.
Ik kreeg op een gegeven moment doorgebriefd dat
Denisa inmiddels in da house was. Hey, dat was goed nieuws, want zij was onbetwist mijn Panthera-favoriet. Toen ik binnen eens ging kijken, was
Denisa echter nergens te bekennen. Waarschijnlijk had ze al meteen een kamergang gescoord. Dus ik nam m’n Volkskrant maar mee naar buiten om daarmee een uurtje door te brengen. Ik ging aansluitend m’n bril terugbrengen en liep haar toevallig in de donkere gang tegen het bevallige lijfje. Meteen kreeg ik uitgebreide tongzoenen als van een lang verloren liefde. Wow! We gingen samen binnen op een bank zitten en als eerste had ik een prangende vraag aan haar.
“
Denisa,
Hebben wij een probleem met elkaar?”
“
Huh, hoezo?”
“
Nou, enkele maanden geleden, na onze laatste geweldige kamersessies, meende een niet nader bij naam te noemen persoon me via interne mail te moeten laten weten dat de verhouding tussen jou en mij behoorlijk gebrouilleerd zou zijn, vanwege een akkefietje tijdens mijn laatste bezoek?”
“Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt”.
“
Mooi, des te beter. Dan komt die info waarschijnlijk uit een damestheekransjessamenzijn en is deze imaginaire fictieve roddel en achterklap bij deze ook weer te archiveren als dubieus interpretatief, fictioneel en illusionair. Naja!” Denisa haalde haar schouders op en haar geflikflooi veranderde al snel in serieuzer werk. Op dat moment kwam een bezoeker langs onze bank gelopen, die een duidelijk gebaar van, oh shit, jammer, maakte naar
Denisa. Klaarblijkelijk een geïnteresseerde bezoeker die nu op z’n beurt moest wachten. Heel spijtig, want vanaf dat moment bespeurde ik toch weer de professionaliteit van
Denisa. Niets mis mee natuurlijk, maar de illusie die ze anders zo goed wist neer te zetten, vertoonde wat barstjes. Ze wedde duidelijk op twee kaarten tegelijk. Dat bleek nog meer toen we na enige tijd, ter verhoging van de presale activiteiten, naar het kleine Kinootje verkasten. “
Wacht even een momentje”, zei
Denisa. Door de spleten van de ruimteafscheiding zag ik hoe
Denisa de wachtende klant even ging begroeten en hem blijkbaar verzocht zich nog even te gedulden.
Denisa kwam terug en ik zei haar: “
Hopelijk heb je hem gezegd, dat hij één uur moet wachten, want ik wil wel met je in de jacuzzikamer”.
Denisa ging een sleutel halen en kwam terug van de receptie met de teleurstellende mededeling dat de jacuzzi bezet was door die
Maastrichter Sjeng Knaktuut met z’n Deutsche Flamme Michelle. Dus moest het kamer 4 worden, maar dan helaas maar voor een half uurtje.
Denisa’s klasse heb ik al uitgebreid in eerdere recensies beschreven. Haar behandeling en service waren weer precies zo geweldig als de vorige keren. Echter de illusie bleek inderdaad een licht scheurtje te hebben opgelopen, want op de een of andere manier miste ik dit speciale gevoel dat ze me de vorige keren wel had kunnen geven. Ik merkte dat ze zich ervan bewust was, dat er beneden alweer de volgende klant op haar zat te wachten. De rest van de dag zag ik
Denisa continu kamers scoren. Haar klasse is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven. Dus, de sessie met
Denisa was deze keer niet 100 % perfect, maar ze krijgt toch een
Wijze Grijze sexapproval™: 9,0/10.
Ik was alweer een tijdje beneden, toen
Knaktuut en Michelle ook weer van hun intermezzo terugkeerden. Ik vervloekte hun nog even, vanwege het bezet houden van de jacuzzikamer en aansluitend aten we samen.
Michelle is zeker niet op haar mondje gevallen en ik mag haar lekker ongecompliceerde aard. En daarbij ook nog dat snoezige symBadische accent. Om bij WG echter het laatste woord te hebben, moet je wel van hele goede huize komen.
Michelle is een echte “süße Versuchung” en zeker een zonde waard. Maar ja, die verdomde Rakker-erencodex hè. En dan zijn we ook nog een Limburgers “onger òs, wah.”
Verder heb ik ook nog uitgebreid kunnen kletsen met
Minime, Jantje23 en een Zuid-Afrikaanse zakenman. Verbazingwekkend hoe dicht de Suid-Afrikaanse taal nog bij het tegenwoordige moderne Nederlands ligt. Het klinkt soms nog enigszins archaïsch en je moet wel aandachtig luisteren, maar een gesprek is wel degelijk heel goed mogelijk. Als het te ingewikkeld werd, stapten we natuurlijk op het Engels over.
Nu was er gedurende de hele dag een meid geweest die me in het voorbijlopen altijd even subtiel met haar nagels over m’n rug kraste. Was best lekker en zorgde steeds weer voor een kippenvelmomentje. Op een gegeven moment stond ik bij de bar en het ritueel herhaalde zich. We raakten in gesprek en, zo zie je maar, de aanhoudster wint. We gingen in een bank zitten en ze stelde zich voor. Roemeense
Larissa, 23 jaar, slank tienerlichaampje met stevige A-cup naturelle borstjes. Wel een vrij pokdalig gezicht, maar aardig in de omgang. Al snel begon ze zich van de kwaliteit en toestand van Wijze Stijve te overtuigen, maar meende daardoor al na 5 minuten te kunnen vragen of we naar een kamer konden verkassen. Ho meid, hold your horses! Zo werkt het niet hoor, hoe weet ik nu of ik geen kat in de zak koop. Oh,
Larissa had dus gedacht dat ik hier nieuw was en dat het al kat in ’t bakkie was. Geen probleem en zij vervolgde haar introductie naar good old Pantheratraditie. Dit was inderdaad dermate overtuigend dat ik een contract tekende en haar een sleutel liet halen. Dat werd kamer 4 en die was opvallend koel. (airco?). Bovendien was er een ventilator.
Haar slanke lichaam kon me absoluut bekoren, dus al snel liet ik haar in 69 wisselen. Maar wat werd me die
Larissa toch een ongelofelijk potje nat tussen de benen tijdens het standje 69-en. Ze smolt zowat. Zou het aan de warmte gelegen hebben of zou mijn tong daar ook een rol bij gespeeld hebben? Denk wel het laatste, want toen ik haar vroeg om maar eens een Pirelli te monteren, deed ze net alsof ze dat helemaal niet gehoord had en ging nog lekkerder door met haar orale behandeling van Wijze Stijve. (of was dat een lichte expressie van nukken en kuren?) Och ja, zo’n straf was dat dus ook weer niet. Een kanttekening echter nog: Ik merkte wel dat
Larissa het er bewust op aanstuurde om me in haar mond te laten spuiten (en zo een extraatje te verdienen). Nu zou haar dat misschien bij menige gast lukken, maar gelukkig heb ik wat dat betreft nog altijd genoeg controle over Wijze Stijve om daar voldoende invloed op uit te kunnen oefenen.
Larissa is niet het ultieme servicekanon, maar kan wel goed pijpen.
Wijze Grijze sexapproval™: 7,0/10 M’n dagje leek er tegen 23:30 een beetje op te zitten en toen gebeurde me weer een soort déjà vu. Ik was weer helemaal achteraan in het hoekje in de open lucht gaan zitten, toen ik gezelschap kreeg van Kirgizische
Marina. Met haar was het de vorige keer volledig uit de klauwen gelopen door een geweldige duo blow-job samen met
Liliane. (
http://relaxxxboard.com/index.php?topic=1129.msg50583#msg50583) Dit had toen uiteindelijk nog in een onverwachte kamergang met
Marina geresulteerd.
Marina is gewoon een sympathieke, vriendelijke meid waar je automatisch goeie zin bij krijgt. Regelmatig proestten we het samen uit van de gekkigheid.
“
Hey WG, (ze wist zelfs m’n naam nog), was gezellig vorige keer. hè?” zei ze met een guitige lach en een twinkeling in haar ogen.
“
Nou dat was het zeker, vooral de manier waarop dat is gelopen”.
Samen haalden we nog eens de herinnering op en ik zei tegen
Marina: “
Wat jammer dat Liliane er vandaag niet is. Dan had ze erbij kunnen komen en als tegenprestatie had jij haar deze keer hier op de bank kunnen assisteren bij een BJ-sandwich. Ergens vind ik toch nog dat ik Liliane een kamergang verschuldigd ben.” Maar
Marina verzekerde me nogmaals dat er zeker geen hard feelings bij
Liliane achtergebleven waren.
Marina vatte dit misschien als uitnodiging op en wilde al aanstalten maken om met haar mond naar lagere regionen af te dalen, maar ik hield haar tegen. “
Voor vandaag ga ik er toch echt een eind aan breien. Deze keer wil ik het voor gezien houden.” Zij antwoordde: “
Maar een beetje gekriebel vind je zeker toch niet erg, hè?” Nou, dat kon ik niet ontkennen en we kletsten en kletsten. Omdat ik me op het gesprek concentreerde, had
Marina’s gekriebel geen erectie creërend effect op Wijze Stijve.
Marina sprak me er op een gegeven moment op aan en ik antwoordde dat ik, als man zijnde, nu eenmaal niet zo goed was in multi-tasken. Of ik sla zinnige taal uit, of ik sluit m’n ogen en geniet. Beiden tegelijk wordt moeilijk.
Marina vatte dat op als een uitdaging en ze kwam met haar mond heel dicht bij m’n oor, begon te fluisteren en tegelijk m’n oor te likken. Haar gekriebel intensiveerde. Dat had inderdaad een onmiddellijk effect. Bloed zakte uit m’n schedel naar Wijze Stijve en om
Marina m’n gelijk te demonstreren begon ik wat onbestendig te lallen. “
Nou, dan sluit je ogen maar en geniet”. “Maar ik wil toch echt niet naar de kamer…”, probeerde ik tevergeefs nog een beetje tegen te sputteren
. Met haar hand suste
Marina m’n woorden en ik kon alleen nog maar naar haar tong kijken die Wijze Stijve nu langzaam teasend begon te verwennen. “
Shshshtt! Geniet nou maar”
Ik begon te huilen:
“
Maar waarom respecteert niemand me hier? Ik had toch gezegd dat ik niet meer naar de kamer wilde” “Maar wie heeft dan gezegd, dat je naar de kamer moet? Stil nou maar en geniet van wat ik met je doe.” Ik genoot inderdaad en lette niet op de peeping Toms die opeens schuin tegenover ons kwamen zitten en stiekem van het schouwspel meegenoten. Na een hele tijd ging
Marina zelfs tussen m’n benen knielen en intensiveerde de behandeling. Dat kon niet lang meer goed gaan, maar als het gebeuren moest, dan aub wel in alle intimiteit en niet voor versammelte Mannschaft. Dus in een vlaag van verstandsverheldering bedacht ik me: “
Doe eens gek, het is inderdaad super aangenaam hier buiten. We gaan naar het dakterras en gaan verder in de open lucht onder de sterrenhemel”. Wat bleek echter? Het dakterras was afgesloten. Navraag bij de receptie leerde dat dit vanaf 23:00 altijd zo is, vanwege geluidsoverlast naar de buren toe. OK, Schlüssel dan. Maar het was al 01:40 en Panthera sluit om 02:00. Boeie, als ik Wijze Stijve’s klopsignalen juist interpreteer, dan heeft hij aan 5 minuten genoeg.
Marina nam sleutel 1 mee, omdat op die kamer een ventilator aanwezig was. Die functioneerde echter niet vanwege een defect stopcontact. Dus verwisselden we die met het schemerlampje en het feest kon beginnen. Als in een automatisme begon ik Wijze Stijve alvast weer wat in de stemming te brengen, hetgeen me subiet een vermaning van
Marina opleverde: “
KEINE SELBSTBEDIENUNG!”
Marina had haar job binnen no-time kunnen klaren, maar ook nu weer bleek de servicegerichtheid van deze dame. Flesje massageolie erbij en haar fluwelen tong haalde nog eens hele fijne toeren met Wijze Stijve en onderliggende regionen uit. Ik vroeg haar me aan te geven, wanneer ze vond dat de tijd voorbij zou zijn. Hetzij omdat de club sloot, of als zij dacht dat een half uur voorbij was. Dat werd echter anders opgelost.
Het moet exact 02:00 geweest zijn, want opeens floepte, helemaal out of the blue, de neon-verlichting op de kamer aan. WTF? Ik schrok me het apelazarus en dacht dat opeens een camerateam de kamer was binnengestormd om me te komen interviewen. Blijkt dat dit vanuit de receptie gebeurt, ten teken dat de Feierabend is aangebroken.
Marina suste me en ging weer door met waar we op dat moment mee bezig waren. Er was me nog tijd genoeg gegund om het karwei af te maken. Aldus geschiedde.
Wijze Grijze sexapproval™: 8,5/10 Toen ik me daarna om 02:15 nog onder ging douchen, moest ik dat samen met 5 naakte dartele Roemeentjes doen. Heerlijk om te zien die naakte glanzende lichaampjes. “
Iemand hulp nodig om moeilijk bereikbare plekjes nog eens even te schrobben? Dat was nog eens een onverwacht optisch toetje.
Wijze Grijze sexapproval™ voor Haus Panthera vandaag: 7,5/10 Adieë tsezame
Wijze Grijze
