Eigen aan het beestje.Tijdens zijn omzwervingen vrolijkt Jet, de vermaarde dichter-denker, menige kaas- en wijnavonden op met eigengereid proza. Het voorbije theaterseizoen was getekend door crisis en persoonlijke besognes, maar zolang we blijven investeren in zachte recreatie kan de ondergang van het Avondland nog worden afwend. Zo zette hij zondag de poëzieavond in de Kazerne van Elsdorf luister bij.
Hoezo, “de Kazerne”? Zijn de kantelen van ‘t Kasteel ingenomen door de zandbakdivisie van maarschalk Rommel? Het zit zo: Mandy en Inez, de Jonkvrouw en de Zwarte Ridder, die mee op de barricaden hebben gestaan voor de ballentent Babylon (die het tot voor kort nog was), de heldinnen die de contouren nog mee hebben gemetseld, zijn beiden definitief van dit toneel verdwenen, waarmee “het Kasteel” prozaïsch hervalt in de staat waarin ik dit bouwwerk vier jaar geleden aantrof: als een brandweerkazerne.
Kammelot (NL ondeugdelijke waar) ware nog een gepaste naam, niet denigrerend bedoeld want de schoonheid van dit bordeel zit in het volkse. Al dient het gezegd dat in die jaren de accommodatie er is op vooruitgegaan, ten faveure van een breder publiek. Iedere keer onze liedjesboer er neerstrijkt (zo’n drie maal per jaar) zijn er aanpassingen gebeurd die het verblijf praktischer maken. Niet heldhaftiger. Praktischer. Enige onprettige constante blijft de ontnuchterende odeur waarmee de kelderverdieping zichzelf buitenspel zet als actieterrein. Ook de overal weggenomen gelegenheid om rustig in een hoekje te gaan zitten is niet toe te juichen. Zitten kan je nu enkel nog in de U-sofa, temidden carnavalmuziek en de sigarettenmist. Dit bemoeilijkt de strategie van een tigerkidnapper als Jetliner, maar niemand hoort hem mopperen.
Exit heraldiek, entree van nieuw verworven lievelingen zoals Joy en Erika en Elli. Helaas was geen van allen vandaag op het appel om op de accordeon onze liedjes te stemmen rond het kampvuur bij de zwerfwagen. Evenmin Bogi en de kolossen van Memnon. Gezien de schrale bezetting deze zondag, zat een heus Tet-offensief er dus niet in. In het Babelse vrouwengilde blijft evenwel nog voldoende schoon marchandise (NL deugdelijk gerei) in te palmen om tezamen sprookjesachtige voorleesmomenten te proeven. Jet van de Petteflet, snoeshaan als-ie is, vist altijd wel de dikste krenten uit de pap.
Hoe gaat dat krentenpikken in z’n werk? Als een tijger kiest onze woordjongleur zijn hapjes lang van tevoren uit en slaat toe op het enige onbewaakte moment dat zich aandient. Het duo dat ik op mijn vorige doortocht al spotte, zat ook nu weer op de vertrouwde plek in de curve van de U-sofa. De tijger hapte toen niet toe, wegens een kwebbelend element tussen de beide prooien in. (Tip: om een tijger te verjagen, maak veel poeha. Ook als je hem letterkoekjes toewerpt maakt-ie rechtsomkeer). Maar de gebraden kippen kwamen vandaag hapklaar aangevlogen. Ik zat het dichtst bij Maria, de langste van het tweetal, en terwijl ze meters strings rond haar benen knoopte, knoopte ze een gesprek aan.
Waarom ze mij nu pas te spreken kreeg? Het kwebbelend element van toen kwam ter sprake.
Ik herinnerde mij namelijk een derde Bulgaars mei… ‘Maya!’ onderbrak Maria.
Ik vervolgde mijn overdenking: zo een hovaardig meisje met bruin ha… ‘Maya!’ viel Maria weer in de rede.
Juist, ja. Maya... Zelfs als ze er niet is, staat ze nog in het centrum van de belangstelling. Tijgers zijn verlekkerd op schemerdieren, maar prijsbeesten laat-ie links liggen. Zelfs een glas water drinken met Maya moet een ellende zijn.
Ik probeerde nog wat verbale vondsten op Maria uit, doch ervaring leert ons dat dit geen kloten avance is (NL dat schiet geen meter op). Kid Creole en z’n Kokosnoten zochten dan maar de dialoog met het doedelzak-ensemble van McFick, en zodoende gingen de poppen altegader aan het dansen. Discreet trokken we ons terug in de zaal Josephine-Charlotte, voor het arrangement Richelieu, waarin de Mariavespers ten gehore werden gebracht. Het betere chanson kortom. De Straaljagert z’n chappement (NL knalpot) begaf het in z’n roep om een reprise van dit voorleesmoment: ‘Jah, Maya, jah! Nog godverdomme, nog!’, tijdens het moment suprême waarop Maria haar nestel afdraaide (NL hem van Jetje gaf). Met oprechte excuses aan Maria voor deze uitschuiver. Maya zal het allicht geen mallemoer schelen.
De Veuve de Poupeloure, een eenvoudige terraswijn met een toets van stekelbessen, Friese nagelkaas en een plezante neus, vond intussen gulzige afname in de bar. Goedkope bucht, waar ze nog twee euro voor durven vragen ook. Ik hield het maar bij de zouten stengels en het Kölsch flessenbier en verder veel Quellenwasser, want gewoonlijk moet ik nog terug naar ons Belgiqueske, tenzij het in een opwelling bij me zou opkomen dat ik hier evengoed kan blijven wonen en de tank ongegeneerd met geestrijke drank laat vollopen.
Middels de Veuve ontaardde de Kammelotige sfeer algauw in Wein, Weib und Gesang, met in het zog de onvermijdelijk leut van hoge gisting. Doorgaans zie ik het allemaal met pretoogjes aan, hoewel de zin om er zelf deel van te worden mij nog nooit is bekropen.
Mijn volzinnen dan maar verleggen op iets anders dat bewoog. Bij het gadeslaan van Gündi, de korte gastvrouw met het blondje new wavekopje (zo eighties, net als Babylon), die in een zwarte draperie (NL overgordijn) van hot naar haar liep, begon mijn Homo Erectus mij vreemde parten te spelen. Homo Erectus gebood Homo Ludens tot directe rede. Ik kon het zodoende niet nalaten Gündi op mijn plukbereidheid van haar rijpe vruchtjes te attenderen en stelde voor om samen eens liefkozend de kanonnen te laten bulderen, in een achterafruimte van de Kazerne, vlak naast de mazoutketel bijvoorbeeld. Tijgers krijgen ook wel ‘ns vieze goesting (NL ongepaste trek in iets). Dit hapje spartelde nog wat tegen door dekking te zoeken achter der Arbeid die het nog te verrichten had. Geenen tijd, tsss…
Met mensjes kijken slijt de tijger z’n meest luie momenten. Een bezigheid eigen aan het beestje. Lemmy van Mötorhead, die ik wel ‘ns de boekhouder van de Outlaws waan, was dit keer niet van de partij om zich volumineus bij Andrea in de whirlpool te takelen en een overstroming van de benedenverdieping te veroorzaken. Wie wel z’n kunstjes vertoonde bleek achteraf de illustere professor-dokter Aegon Rammler, hoogleraar in Poppologie en Körperflüssigkeiten. Die man krijgt thuis geen eten. Met name bij de Kühlschrank met marsepeintaart toonde de professor zich Prins Heerlijk en ook bij de espressomachine was-ie niet weg te jagen, een toestel hetwelk Jet misschien ook eens aan de praat krijgt, mocht-ie ooit belangstelling tonen in domotica of een knoppenobsessie begint te ontwikkelen.
Met dit terrasjesweer waren de flessen Veuve de Poupeloure niet meer aan te slepen. Er werd Poupeloure soldaat gemaakt bij de wilde spinnen af, terwijl rond de danspaal een bedrijvigheid heerste alsof er een casting gaande was voor een figurantenrol in een nieuw seizoen van Matroesjka’s. Arielle en Ariane bestegen het dansmetaal en begonnen het met dijen en billen te slissen (NL matschuren), een wijze waarop Jet z’n airbus ook ‘ns mag gesimoniseerd worden (NL in de was gezet). Voor een arrangement met petitfours, waar ik tijdens het spektakel onbedaarlijk veel zin in kreeg, is er echter te weinig pak aan deze dames. Voor petitfours moest ik bij de kleinste helft van de Bulgaarse meisjes zijn, ogenschijnlijk een schemerdiertje…
Hoewel Maria de showroom opentrok om nog een tweede voorleesronde uit de brand te slepen, waren mijn pijlen nu gericht op haar stadsgenote Sissi. Deze tigerkidnapping had voeten in de aarde, maar dat is eigen aan het beestje. Het was een Sissifusarbeid om haar aandacht vast te krijgen, maar met een beetje hulp van Naomi buitelde ik dan toch naast Sissi in de zetel. Niet alles in dit huis moet je zelf doen.
Sissi verschoot zich een bult (NL schrok zich een hoedje) toen ze mijn leeftijd vernam. De foutenmarge blijft op 10 à 12 jaar. Ook eigen aan het beestje.
Na het monsteren van elkaars kleingoed was het spel op de wagen (NL waren de rapen gaar) en trokken we ons terug in de Notenkrakerssuite waar ik opteerde voor het arrangement Chateaubriand. Opbeurende deuntjes werden op de Zauberflöte ten gehore gebracht. In de suite ernaast klonken gesmoorde kreetjes van verrukking tijdens het minnekozen dat aldaar aangaande was. Zowaar Eine Kleine Nachtmüsik. Voor de meerwaardezoekers die zich afvragen welke versie van Sissi er gedraaid werd: zonder twijfel de Woelige Jaren: Schiksalsjahre einer Kaiserin.
Na dit optreden ging onze troubadour zich fatsoeneren en had hij ook graag eens Gündi’s fijne tuinkruiden gesavoureerd. Gündi, enigszins van haar à propos gebracht, zei opnieuw geen nee, maar schoof de hete Bratkartoffel door: de toestemming moest ik maar vragen aan der Cheffe! Wat is dat voor logica? Ik wendde mij aldus naar de tapkast, waar den Eddy al sinds de noen zwaar in de Veuve de Poupeloure aan het vliegen was. Op mijn beleefde verzoek was zijn antwoord carrément (NL honderduit) neen. De bezemkast lenen voor festiviteiten met de onthaalmoeder? Geen sprake van! Hier serveert men geen moederkoek. Oude bezems keren het best, opperde ik, maar der Cheffe hield het been stijf. Eddy vroeg Gündi of die Jetski soms een vijs kwijt is (NL ze niet allemaal op een rijtje heeft). Overtreding huisregel: het personeel staat niet ter consumptie.
Spijtig, want achter Cheffe’s rug kwam er bij de tapkast nog een andere fruitige medewerkster met froufrou (NL ponykapsel) voor de pinnen, wiens jonge woudvruchten zich ook best leenden voor een verrukkelijke liefdescompote. Tijgers, ook al liggen ze met hun poten omhoog van de honger, eten enkel vlees, eender van welke beenhouwer.
Voor de rest van de namiddag draaide Gündi stralend haar shift. Stralen naar Jetse bestemming, waarmee onze toondichter vandaag tenminste wat warms binnen had, bezijden de spekblokjes vantussen de Bratkartoffeln geplukt, zwemmend in Aldi-margarine. Door de openstaande verandadeuren voelde een armee vliegen zich uitgenodigd om mee te snoepen, als bij de voedselkraampjes in Manilla.
Maria toonde zich eventjes vestimentaire burger, toen ze net terugkwam van de Brico (NL Praxis) met een zak Beamix egaliseermortel , in een poging om de voorstellingen in de zaal Josephine-Charlotte op een nog hoger niveau te brengen.
Maria! Doe iets!!! Ga naar de bouwmarkt en breng tubes jointfiller mee, om de fieselemie van Maya dicht te kitten, zodat een ander ook ‘ns aan het woord komt. En breng gipsplaten mee, voor het vals plafond bij de Kino, waar ik zo-even doorheen ben gegaan, in mijn enthousiasme bij de voorstelling van Schiksalsjahre einer Kaiserin. En naar we mogen hopen eindelijk eens een flacon ontstopper tegen die pertinente putlucht in de kelder. Alles in dit huis moet je zelf doen.
Gezegend is de vrucht van uw lichaam, Jezus en gezegend zijt gij boven alle vrouwen. Ik ben niet waardig dat gij tot mij komt, maar plamuur en ik zal plafond worden. Maria ging haar werkschoenen alvast omsjorren: hakken met meterlange strings rond ’r benen geknoopt.
Afijn, dan maar wat updates losweken bij de al behoorlijk arsholed zijnde bouwheer-Cheffe, die achter zijn toog trouw bij z’n Veuve bleef. Ik moest eens weten hoeveel succes deze boîte heeft bij de Belgen. Hoeveel. Ongelofelijk. On-ge-lo-fe-lijk. Draai nog eens een blik Belgen open, Gündi.
Op mijn voorzichtige vraag of er nog nieuws was van mijn maatje Inez volgde geblaas en misbaar. Inez was overtoer (NL onlangs) met de christelijke mutualiteiten (NL ziekenfonds) op Roompotvakantie vertrokken naar Saint-Malo. Sedertdien is elk spoor van de Zwarte Ridder bijster. Ik kon het erg goed met de Zwarte Ridder vinden, waardoor ik kans zag mijn vocabularium in de taal van Balzac met schunnige praat op te kalefateren (op de site aangeprezen als “Verbalerotik”). Door haar sikkeneurige buien had de Josephine Baker van Kammelot evenwel niet veel vrienden achtergelaten in ’t Kasteel.
Josephine Baker,ballen gérard! (NL ammehoela!) Ik had gewoon chance gehad, dat ze al die keren toevallig goedgezind was. Den Eddy lalde dat er met Inez geen kloten aan te vangen was (NL geen land te bezeilen), van z’n leven niet (NL nooit), waarop hij met tuitelige hand zijn glas bijschonk met Veuve de Poupeloure. Nougabollen (NL noppes) niets, niets, niets mee aan te vangen! In caféklap is alles altijd stuitend voldongen. Bij z’n uitleg stootte hij wat vaatwerk om, waarop hij neerkeek naar de scherven en zich erover verwonderde dat dat allemaal breekbaar was.
Alles wat kapot is moet je zelf oprapen in dit huis. Doch op een pint kwam het niet aan. Het is altijd onderhoudend klessebessen met een hoerenkastcurator in kennelijke staat. Maar om ooit stakeholder te worden van de Poezenboot, daar kan Jetski wel naar fluiten.
Na deze diepmenselijke causerie ging onze minnestreel zijn koorknaapje wat opmonteren in de postmandyaanse doucheruimte, voor misschien nog een derde voorleesmoment. Om half elf was er echter geen kruimel marsepeintaart meer te bespeuren. Behalve Sissi en Maria viel er niet veel te verteren in de santenkraam. Niettemin was deze poëzieavond luisterrijk geweest, met hartverwarmende voorleesmomenten. Zijn portie kleinkunst had de Straaljagert wel gehad en het werd zo zoetjesaan tijd om zijn schup af te kuisen (NL de plaat te poetsen).
Tijdens het afschminken prakkiseerde onze harlekijn nog over een dubbele axel en een gehoekte jaeger salto met schroef achterlangs, met Gündi in het geiserhok. ‘Ja, hij staat! Hij staat!! Dit is ongekend!!!’ zou de gymnastiekcommentator in exaltatie uitkraaien. Maar na de Mariavespers en de vertoning van Sissi, Schiksalsjahre einer Kaiserin, in een namiddag vol hoempapa Schlagerevergreens, onder een gordijn van sigarettendamp, tot overmaat overgoten met Poupelourse wijnsaus, was de ziel uit de fles.
Onze paradijsvogel heeft dan ook geen verdere aanspraak op Gündi gemaakt en haar beleefd goedenavond gewenst om de happening te verlaten... Zij het niet zonder verse volzinnen te beramen om haar bij het eerstvolgende theaterfestival stormenderhand binnen te draaien!
Daarnaast verschijnt de ganse Sissi-reeks in een luxe box op blu-ray, met uitbundige extra’s, voor wie thuis nog eens wil nagenieten van de hoogtepunten. Samengevat, het was weer een rete-informatieve passage, vol ascese en vleselijke poëzie waar de tijger van gaat spinnen.
Sfeerimpressie van Kammelot:
Monty Python-Camelot SongABBA - Tiger:
ABBA - TigerSissi, Schicksalsjahre einer Kaiserin:
Sissi - Schicksalsjahre einer Kaiserin (Trailer)Mariavespers:
Monteverdi Maria Vespers - Ave Maris Stella
Toon bijdragen
