Zaterdag 10 maart: Heaven 7 met vrijkaart (waarvoor dank, SM). Er was ook nog een gratis drankenkaart aan verbonden. Allemaal goed en wel, maar in een club blijf ik altijd in den reine. Ik moet hier nog wel presteren, hé. (Ik ben trouwens al zat van twee pinten). Mijn sobere levensstijl zonder alcohol ten spijt, ik heb geen topprestatie weten neer te zetten. Wel was het een leuk dagje relaxen geworden.Heaven 7 is een club die ik niet zo vaak bezoek. Mijn laatste passage dateert alweer van november 2016 (*), wat toen ook een eerste kennismaking was. Dat was ook de tijd waar ik als een kip zonder kop al die saunaclubs verkende. De spanning, de flash van het nieuwe, gewoon onnavolgbaar! Die tijd komt nooit meer terug...
(*) In die bewuste maand werden ook de aanslagen op Yin Yang gepleegd.Niet dat het nu allemaal zoveel minder is, verre van zelfs. Mijn bezoekje aan Heaven 7 was me nu beter bevallen dan toen. Mijn bevinding destijds was dat de club wel heel fris en modern oogde, maar dat de line-up me visueel dik tegenviel. En mijn
"Once you go black, you never go back"-experiment pakte toen ook maar povertje uit.
Inmiddels zijn er heel wat in het oog springende veranderingen doorgevoerd:- De gratis inkom (voor 12 u) is afgeschaft. Voor een sekstoerist als ik wou dit toen zeggen: gratis ontbijt. Vrijkaarten krijgen dus nu enige betekenis.
- Een half uur kameren kost nu 50 euro, toen slechts 40 euro. Het is de dames gegund natuurlijk.
- Er is een aparte eetruimte voorzien. Hulde! Vroeger was dat maar een verloren ruimte waar ze godverdommese klote porno afspeelden. (Echt, zo passé).
- Een kleine kino is boven ergens in een vergeethoekje geduwd. Eindelijk.
- Boven is er een soort van spirituele ruimte ingericht met een vleugje Seventies retro.
- Een nieuwe binnensauna.
- Een zwembad. Wat een verrasing! En dit voor een 20-30 euro entree-club!
- En tenslotte de line up, die is volledig vernieuwd. Gemiddeld genomen vind ik de meiden nu een pak aantrekkelijker.
Het ontvangstReeds om 10u30 stond er al een ongeduldige Shakir aan het hekken te rammelen. Er waren al enkele gasten voor mij gearriveerd. Heaven 7 is dan ook een echte dagclub. Het ontvangst was heel vriendelijk en het vrijkaartje werd zonder boe of bah geaccepteerd. Ja, voor een genadeloze clubcriticus als ik is men meestal erg aardig
.
Als enige badgast kwam ik de bar binnengewandeld, waar ik door een zevental plagerige dames werd begroet. Ik was hier gewoon de bok van het geitenkot!
"Willkommen im Heaven 7, junger Mann". (Euh, jongeman? Ja, het was donker in de bar. Afin, toch bedankt voor het compliment).
"Wie gehts?" Aiii, de eerste vaststelling van de dag: overal klonk
"Ich spreche kein Englisch". Vervolgens nam de beschaamde vlegel plaats in de zetel. In elke andere zetel zat er een dame. De ene zat haar nagels te bestuderen, de andere staarde verveeld voor zich uit. Ik kan je verzekeren dat dat toch een beetje ongemakkelijk aanvoelde. Nog een beetje verder zag je enkele dames over je konkelfoezen (waarschijnlijk in de trant van:
"Zeg, wie gaat er met die kerel de kamer op?", of iets anders. Afijn, ik wil het niet weten). Maria, de enige dame die Engels sprak, offerde zich op en kwam naast me zitten.
Wordt vervolgd... De club, de sfeerIk dacht ergens gelezen te hebben dat Heaven 7 vroeger al eens "den Aldi" onder de clubs werd genoemd. Afgaande op het interieur vind ik dit meer "den Ikea" van de clubs. Veel meubels werden waarschijnlijk in Ikea Kaarst aangekocht (rarara, vanwaar ken ik Ikea Kaarst?). Dat is zeker geen kritiek, want mijn appartement staat vol met Ikea.
Het eerste wat opvalt, is dat de club er altijd
kraaknet bijligt. Een pluim voor het personeel. De badjassen, de handdoeken, de muren, de tafels en de stoelen van het restaurant zijn nog witter dan wit! Heaven 7 doet me altijd aan reclame voor waspoeder denken. Nochtans heb ik lak aan hyper-propere clubs. Het gevaar bestaat immers dat het geheel dan te klinisch aanvoelt (Yin Yang bvb., om mijn eeuwige pispaal nog eens te vernoemen). Toch vind ik dat er een zekere ziel hangt in Heaven 7.
De bar heeft een
"loungy begin jaren 2000"-sfeertje. De sfeer was vrij mat, maar na een stevig avondje uit in Living Room was dit precies wat ik nodig had. Lazy Saturday...
Ik ben een hyper-beweeglijke ijsbeer, en meestal verlaat ik een club niet zonder elk hoekje en kantje eens grondig bekeken te hebben (soms tot de kamers toe). Ik dus naar boven. Ik ontdekte de "African room" met luipaard behangpapier. Voor de African-lovers: stel je voor dat je hier met je zwarte parel ligt te fikfakken? (Dat is al minstens een plaatje waard voor
Snoecks). Alles bij elkaar is Heaven 7 vrij ruim, en is er geen overrompeling van ijsberen. Dat maakt dat de club erg gemoedelijk overkomt.
WellnessDe blokhutsauna is niet meer in gebruik. Jammer, want ik vind een buitensauna echt wel een meerwaarde. De nieuwe binnensauna is op een vreemd plekje neergepoot: pal achter de spirituele ruimte. Bezwete badgasten moeten maar over de tapis-plein van de spirituele ruimte wandelen.
Maar ik ga zeker niet zagen zie, want er was ook nog een zwembad. Welke budgetclub doet dat na? Onverwarmd voor een echte stoere ijsbeer zoals ik. Het water was echt wel koud, ik schat niet hoger dan 8 °C.
Toch vind ik de ligging van het zwembad een beetje vreemd. Ik neem aan dat het de bedoeling is dat de struiken rondom nog groeien. Momenteel heb je daar het gevoel te midden van een bedrijvenparking te liggen. Neen, het is lang geen sunsnacks. Natuurlijk, voor 20-30 euro inkom kan men moeilijk een Victoriaanse tuin verwachten.
Anekdote van de dag. Ik had Maria in de bar verteld dat ik een duikje had genomen (allemaal niet waar natuurlijk, ik wou gewoon effe opscheppen). En toen ik na een tweede saunagang buiten kwam, zaten die meiden toch wel niet aan het zwembad hun sigaret te roken, zekerst? Maria had intussen al aan haar vriendinnen verteld dat dienen pippo daar in het zwembad zou springen. Maria met een gezicht van
"Awel kerel, laat eens zien." Ja, nu kon ik natuurlijk niet meer terugkrabbelen....
Jezus, dit was
KOUD! Line upHoeveelheid wijfjes is geschat op een twintigtal. De visuele kwaliteit van de line up viel me zeker niet tegen. Voor de liefhebbers: ik heb drie zwartjes gezien. Hier en daar ook rijpere dames, en wat kiloknallers. (Ik ben dan wel een liefhebber van het "maatje meer", maar een fort van een kont hoeft nu ook niet onmiddellijk).
De beperkte talenkennis van de dames was een probleem waar ik moeilijk omheen kon. Met mijn
"Jean-Marie Pfaff"-Duits en wat gebarentaal geraak ik wel al ergens, maar niet ver. De lekkerste meid van de club was zelfs eentalig Roemeens! Enkel Maria en de zwartjes konden goed Engels, de rest nauwelijks. Vreemd, in elke andere grensclub spreekt zeker driekwart van de Oost-Europese meiden Engels. De helft van die dames zijn zelfs minstens drietalig, en spreken veel beter Engels dan de gemiddelde beer. In Heaven 7 niets van dat.
Ik vraag zeker geen vlekkeloze CV, maar met louter
"Ficky ficky" roepen verleid je me tegenwoordig niet meer. Neen, ik had geen zin om me weer in een ongeletterd avontuur te storten. Spijtig, heel spijtig, die Turkse meiden zagen er zo lekker uit. Ik heb het me achteraf nog beklaagd dat ik het niet gedaan had. :banghead:
Maria Maria was voor mij de enige kameroptie van de dag. Ze was de enige die goed Engels sprak, en ze zag er lekker romig uit. Ze vertoont lichte sporen van een zwangerschap. Met de tijd is mijn smaak verbreed en begin ik ook de charmes van jonge moeders in te zien. Moeders zijn in het algemeen liever en zorgzamer op de kamer dan de kinderloze exemplaren. En wat is het toch heerlijk om tegen dat overtollige babyvet te pletsen. (Een nog diepere fantasie van me is seks hebben met een zwangere vrouw).
Ik wierp een hongerige blik over haar wulpse blanke lichaam. Ze liet er geen gras over groeien, en nadat ik ocharme nog geen half uur binnen was in Heaven 7 belanden we al op de kamer.
De service van Maria is uitmuntend te noemen. Alles erop en eraan. Ikzelf daarentegen kon niet zo goed mee. Ik ga geen klaagzang afsteken, maar de avond hiervoor had ik in Living Room weer een energie-terugval opgelopen (wel niet zo dramatisch als in Samya drie weken daarvoor). Burn-out perikelen, ouderdomsverschijnselen? Ik weet het niet. Met mijn laatste krachten had ik gisterenavond in Living Room er nog twee fenomenale kamergangen weten uit te persen (met Ami). Maar nu was mijn bobijn echt wel af.
De laatste tijd laat Piemelmans het geregeld afweten op de kamer. De topneuker van welleer is niet meer...
Tel daar ook nog eens het overvloedige glijmiddel bij. Ter info, de eerste hoofdwet van Shakir: "Een veelvoud aan glijmiddel resulteert altijd in een slappe lul".
Uiteindelijk werd de kamer dan maar handmatig afgemaakt. Mijn kwakje schoot (per ongeluk) in haar gezicht, een primeur voor mij! (Ja, ik ben een deftige jongen, ik heb zelfs nog nooit een FT gedaan).AfsluitenNa een vijftal uur begon de verveling toch de overhand te krijgen. Het enige wat me nog te doen stond was, euh, euh, nog maar eens een rondje lopen, zeker? Allez vooruit. Op de bank in de gang zat telkenmale dezelfde dame haar nagels te inspecteren, pfff. Een eindje verderop zaten enkele dames uren en uren en uren achter de gokkast, pfff. De Turkse meiden bekeken me zelfs al niet meer.
"Daar heb je die niet-neuker weer": zie je ze dan denken. Uiteindelijk kwam ik dan in een quasi lege bar terecht, pfff. Wat me daar nog restte waren de verveelde blikken van twee dames die geen klap uitvoerden, pfff.
Wat te doen als de verveling zelf begint te vervelen?Conclusie. Voor mij is dit een aangename club voor een uurtje of drie-vier. Zonder kameraden zal ik het er niet veel langer kunnen trekken. Ideaal als opstapje voor avondclubs als Happy Garden of Living Room. (Heaven 7 ligt er precies tussenin). De club is de absolute prijsvechter uit de regio. Voor een billijke inkom krijg je in verhouding erg veel terug. In elk geval, Heaven 7 ziet me zeker nog wel eens terug als ik (en mijn trouwe vriend) in scherpere staat zijn. Hopelijk is Maria dan aanwezig om nog eens te herkansen!