Ik wil deze nacht in de straete verdwale
de klaenk van de stad mokt m'n ziel amoureus... Het lied van wijlen
Wannes Vandevelde klonk in mijn hoofd toen ik maandagavond een wandeling maakte doorheen het Schipperskwartier.
Ik kom er niet meer zo vaak. Ik heb enkele jaren geleden de saunaclubs ontdekt, en ik had het ook al wel gehad met ramen. Antwerpen, Brussel, Luik, Seraing en de Chaussee d' Amour, ik heb er vele uren gesleten; die raambuurten hebben geen geheimen meer voor mij. Op veel plaatsen is het vet van de soep, al lang overigens. In Luik is allang niks meer te zien; op de Chaussee in Sint Truiden waar vroeger veel Waalse en Franse meisjes zaten is het ook armoe troef.
En dan heb ik het nog niet over de voor mij buitenlandse ramen zoals De Wallen, waar een paar uur parkeren al bijna evenveel kost als een kamergang is een saunaclub...
Maar in Antwerpen kom ik nog wel eens graag. Verdenk mij niet van het typisch Antwerps chauvinisme, voor mij is de stad aan 't Schelt he-le-maal niet het centrum van de wereld, ik kom van de parking overigens.
Toch : op een heel kalm ogenblik, zoals een maandagnacht na twaalven wil ik er wel eens langsgaan. Het zijn van die uren en dagen dat er eigenlijk weinig te zien is : meer dan de helft van de ramen is niet in gebruik, en dames die er wel zijn zitten vaak verveeld op de smartphone te tokkelen of zijn letterlijk aan het buurten bij de concurrentie.
Op zulke ogenblikken geniet ik van het SKW. Je moet natuurlijk wel een beetje op je hoede blijven : er loopt niet veel volk op straat en diegene die er wel zijn hebben misschien net jou uitgekozen om te overvallen... Het gebeurt eerder zelden maar het gebeurt wel degelijk. Wakker blijven dus.
Je doet dan wat rondjes : langs de Schippersstraat waar op nr 45 een hoop bloemen en kaarsjes liggen voor een verzegelde deur... Door Villa Tinto waar er een stelling staat wegens 'werken', hetgeen mij aan de kathedraal van Antwerpen doet denken want daar stond ooit jaaaren ook een stelling; ik hoop dat het hier wat vlotter gaat...
De Verversrui oversteken naar de nrs 28-26-24 : veel ramen voor slechts een paar meisjes. Lang de Vingerlingstraat waar procentueel iets meer dames aanwezig waren, ik hoop dat ze toch iets verdiend hebben. Terug richting Schippersstraat, om bij frituur plein 7 een blikje cola te halen. Friet eten doe ik hier nooit, ik vertrouw die gasten niet. De enige goede friet is overigens bij frituur Falcon op de Oude Leeuwenrui, maar zij zijn helaas rond middernacht al aan het poetsen.
En opnieuw en opnieuw, zonder dat ik ergens binnengegaan ben. Et alors... Het interesseert mij niet dat sommige dames mij scheef bezien dat ik niet bij hén wil binnen gaan. Ik geniet van het rondwandelen en de dames keuren. Is dit voyeuristisch? Wellicht wel, maar de dames kiezen hier toch zelf voor. In een winkelstraat moet je zo een gedrag niet tolereren, uiteraard niet, maar in een raambuurt kan dit zeker wel.
Ik wilde eigenlijk wél een dame bezoeken,
Anna van Verversrui 08/1, maar zij had de ene klant na de andere en ik had geen zin in nummertje trekken. Volgende keer misschien.
Een dik uur heb ik gewandeld en genoten. Jawel, genoten. Voor mij is dit een vorm van ontspanning, call me what you want.
Toen ik naar mijn wagen wandelde dacht ik nog : in Brussel kan ik mijn wagen zo niet achterlaten; daar is de kans op een ingeslagen ruit veel te groot. In Antwerpen kan dit (voorlopig) nog wel, gelukkig.
Ik wil deze nacht in de straete verdwale,
de klaenk van de stad mokt m'n ziel amoureus.
