Eddy Merckx wordt vandaag dag op dag 65 jaar jong.We kunnen hem terecht en met fierheid de grootste wielrenner aller tijden (
deel 1, deel 2 en
deel 3) noemen, en ik herinner me als klein Rakkertje, hoe ik op de schoot van mijn grootvader genoot van
zijn eerste tourzege. Heel erg klein was ik nog, maar het blijft me bij als een der hoogtepunten uit mijn leven, samen met Lorena, Jasmine, Jacky, god
Een mooie anecdote is dat Merckx thuiskwam van school, en zijn ouders vertelde dat hij niet meer naar school wou. Mama Merckx zei hij dat hij dan toch een koers moest winnen. Die dag won Eddy zijn eerste koers bij de nieuwelingen met minuten voorsprong. Een groot sportman was geboren... De Ronde van Frankrijk, ik word nostalgisch als ik er aan terug denk, steeds hetzelfde ritueel.
De varkens moesten wachten op verzorging, de "hinnekesbezenpluk" werd iedere middag onderbroken, en de hele familie voor de teevee.
Klein sexmachientje op de schoot van grootvader, grootmoeder liet de rolluiken naar beneden, en iedere namiddag voor de televisie. In de voormiddag werd het tourkrantje destijds nog verspreid via sportvliegtuigjes. Waar is de tijd, waar zijn de helden van weleer, waar is de nieuwe Merckx gebleven?
Jeugdverhalen over de jarige Eddy Merckx1969 was genieten, nadat Merckx voor doping uit de Giro werd gezet, nam hij op sportieve wijze revanche op wat hij nog steeds omschrijft als "
geflikt" worden. Niet de landing op de maan staat in België's geheugen gegrift, maar wel de eerste Tourzege van "
de kannibaal", diezelfde dag, 21 juli 1969.
Hij rijdt 5 kilometer per uur te rap voor ons, kust gij ne keer mijn kloten (tegen zijn sportdirecteur toen hij besloot allen weg te rijden op 120 kilometer van de aankomst en die zei: "Eddy, zijde gij nu helemaal zot geworden?"), en veel meer moois.
Ik vond op "tinternet" heel wat archiefbeelden van baron Merckx, en wil die graag met jullie delen, met een klein stukje tekst uit een sportmagazine.
Hier de Brusseleer Merckx, zaaaaaaaaaalig.Hij won op indrukwekkende wijze 525 wedstrijden in zijn sportieve carriere, ongeëvenaard, groots en op welke manier; Merckx wou alles winnen waar ie aan deelnam, en heeft nooit opgeschept. hij voelt zich niet beter dan de hedendaagse renners, en wil als verjaardagsgeschenk winstrit voor Boonen op 4 juli 2010 (eenvoud siert de man), de dag dat de Ronde eer bewijst aan de grootste aller tijden.
Eddy Merckx, die op 17 juni 1945 werd geboren in Meensel-Kiezegem, geldt als de grootste Belgische sportfiguur aller tijden, en is ook in het buitenland een levende legende. Hij werd drie keer (1969, 1971 en 1974) tot wereldwijd sportman van het jaar gekozen en legt een ongeëvenaarde palmares voor met 525 overwinningen in wielerwedstrijden. Zijn honger om altijd weer te winnen leverde hem overigens de bijnaam "kannibaal" op. Merckx was een compleet renner en behoorde zowel in de sprint als tegen de chrono, zowel in het gebergte als op de piste tot de absolute top.
Eddy Merckx start zijn carrière als wielrenner in 1961, bij de liefhebbers, en zal het wielrennen zeventien jaar lang nadrukkelijk beheersen. In 1964 behaalt hij als 19-jarige zijn eerste belangrijke titel: wereldkampioen bij de liefhebbers. Twee jaar later wint hij, intussen als beroepsrenner, Milaan-San Remo, deze klassieker zal hij maar liefst 7 keer op zijn naam schrijven (beelden uit
1967 en
1971).
Eddy Merckx is een uiterst veelzijdig renner. Tijdens tal van klassiekers zoals Luik-Bastenaken-Luik (vijf overwinningen,
beelden uit 1971), Parijs-Roubaix (drie overwinningen - beelden uit
1968 en
1973) of de Ronde van Vlaanderen (twee overwinningen) toont hij zijn talent om alleen voorop te rijden en zijn achtervolgers op afstand te houden, maar ook om een hele groep in de eindsprint te verslaan. Diezelfde kwaliteiten zullen hem ook drie keer
de wereldtitel opleveren (1967, 1971 en 1974).
In de grote rondes, waar hooggebergte en tijdritten vaak beslissend zijn voor de
eindoverwinning, ontpopt hij zich tot een uitstekend klimmer en een specialist in het solorijden.
Eddy Merckx denkt altijd in de eerste plaats aan aanvallen en verovert de harten van de wielerliefhebbers met de risico's die hij waar mogelijk durft te nemen. De combinatie van zijn intrinsieke kwaliteiten en zijn panache vormt de basis van de legende 'Merckx'. Bij het afsluiten van zijn carrière telt hij vijf overwinningen in de Ronde van Frankrijk (1969, 1970, 1971 -
deel 1, deel 2 en
deel 3 -, 1972 en 1974), vijf in
de Ronde van Italië (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974,
Carnival in Vatican, Going to Sorento, Give me water, Sunburn, Sentimental downhill, Eddy's attack, Uphill the climax1, Uphill the climax2, The winner takes it all) en één in de Ronde van Spanje (1973). In 1972 valt hij met succes het
werelduurrecord aan, een proef die zich afspeelt op de piste. Zijn record van 49,431 km zal ruim tien jaar standhouden en slechts met de hulp van een nieuwe generatie aërodynamische fietsen van de tabellen gehaald worden.
Een bloemlezing van beelden geplukt van internet, voor de GMA's van deze wereld
een must, net zoals dit boek,
Merckxissimo, je zou er het zo koud van krijgen als een eskimo, maar die heeft
het boek Merckxissimo ooit als geschenk ontvangen ven een relnicht om zich aan op te trekken
sexmachine
