Twee weken geleden mijn bolide volgetankt, de navigatie ingesteld en met gepaste - en vanaf de grensovergang: maximaal haalbare - snelheid richting Dortmund (en zelfs nog een stukje verder) gereden. Het was oprecht een belachelijk eind kachelen. En dat zou ik straks ook nog terug moeten rijden. Om ongeveer 15:15 kwam ik aan. Erg laat voor iemand die er graag vanaf het begin bij is, maar het kon niet eerder a.g.v. afspraken op het werk. Het was volgens de weermannen en -vrouwen de laatste warme dag van 2017, dus moest de lovemachine nog even genieten van de zon op zijn blanke huidje. Wel voorzichtig, want met een door de zon verbrande snikkel is het lastig neuken. De dames zullen dan flink moeten blazen (inderdaad, niet met de Duitse S).
Bij binnenkomst kreeg ik te horen dat het erg druk was. Een 30 medelotgenoten die door de hitte hun geilheid niet meer wisten te beheersen en 14 dames die vandaag als zorgverleensters de overdruk van de ketels zouden laten. Gezien de lange weg die ik had afgelegd, de lovemachine die in optima forma tegen de binnenkant van mijn boxer stond te kloppen en die valse loeders die in geile lingerie naar me stonden te lonken aan de inkombalie, besloten om toch maar de entree te maken. Ze waren eerlijk over de drukte, ik had goesting in mijn broek en er zou heus wel een zorgverleenster zijn die mij zou willen genezen. De entreeprijs was bovendien erg vriendelijk, net zoals het zorgverleensterstarief (30 euri per half uur).
De locatie is goed bereikbaar, voldoende parkeergelegenheid (ondanks de drukte), club ziet er keurig uit. Alles netjes verzorgd. Mooi dat in de grote bar TV-schermen hangen met daarop foto`s van de aanwezige zusters en de dienstverlening waar de broeders op mogen rekenen (incl. prijzen). Geen harde muziek, maar vooral veel info over de voetbaltransfers (de markt was nog niet gesloten, er werd druk gehandeld). Het geheel gaf het idee van een luxe sportcafé. Restaurant proper, maar sober. Welness meer dan prima in orde: zwembad, bubbelbad, sauna. Echter wel allemaal buiten, dus in de winter misschien ietsje minder geschikt. Maar een kniesoor die daar op let: we komen hier immers voor mijn - naast korfballen - meest geliefde sport (ook gemengd bedreven).
Als eerste Gabriela in de peiling genomen. Had mijn zinnen al op haar gezet, nu de foto`s op
www.freudenhaus.de veelbelovend waren. In het echt net zo lekker als op de foto`s. Alhoewel er wel een belletje afging in mijn achterhoofd. Optisch meer dan lekker, maar ik had al zo`n vermoeden dat de geneeskundige handelingen van mevrouw minder zouden zijn. Ze beloofde veel op de bank (oa. tongzoenen), maar op de kamer bleef daar weinig van over. Aangezien ik mijn klachten over lokale stijfheid kenbaar maakte door het wegnemen van de handdoek, was het haar duidelijk dat hier de benodigde therapie voor nodig zou zijn. Ze probeerde het met haar mondje en met haar handje. Vervolgens leek het me beter om een andere therapie vorm te proberen. Nadat ze met haar schede mijn speer had bereden (die houden we er in voor sinterklaas), viel ze me tijdens het kreunen in de rede. De tijd zou om zijn. Helaas zijn mevrouws klokkijkvaardigheden net zoals haar orale kwaliteiten: van het half uur was net een kwartiertje om. Dan maar even met de hand, lieverd! Want spuiten zal ie. Zo gezegd, zo gedaan. Op het moment suprème drukte deze gehaaide Bulgaarse de eikel van de lovemachine tegen mijn buik, zodat er geen risico was op verspreiding van mijn zwemmertjes elders. Zo jammer, het was een zoveelste domper op de toch al niet zo grote feestvreugde.
Alhoewel Gabriela absoluut een lekker ding is, zal een herhaling niet voorkomen. De lovemachine is goed, maar niet gek.
Is er dan niets positiefs te vermelden over de kamergang met zuster Gabriela? Zeker wel. Wil je weten wat, lees dan het vervolg op dit bericht in het topic over zuster Anni, de voorheen maagdelijke non.
