Ik kon een weekje vrij pakken en had geen zin om in het koude Nederland te blijven. Waarheen dan? Thailand pas nog geweest en te ver weg voor slechts een week. Filipijnen dito. Iets wat al lang door mijn hoofd speelde was Gambia. Met zes vlieguren nog wel te doen. Bovendien volgens de weerkaart alle dagen 30 tot 35 graden en de regentijd was net afgelopen. Dus werd het Gambia. Een klein landje, inmiddels weer politiek stabiel en Engelstalig. Volledig omgeven door het vele malen grotere Franstalige Senegal. En een redelijk vrije moraal. Twee maal per week een directe vlucht.
Via whatsapp een girlfriendly hotel geboekt in Kololi op loopafstand van de strip waar de meiden van lichte zeden te vinden zijn. Seabreeze is een eenvoudig hotel, zonder airco’s. Daar heb ik toch al een hekel aan. Word er doodziek van. Een plafondventilator bleek afdoende. Na de incheck even wat Euro’s ingewisseld. Je krijgt tussen 56 en 57 Dalasi voor een Euro. Geen handige valuta om mee te werken als je grotere bedragen moet afrekenen, want de grootste coupure is 200 dal. Veel bankbiljetten zijn duidelijk al in omloop sinds de oprichting van de republiek in 1965 en inmiddels bijna onherkenbaar vieze vodjes geworden. De hotels rekenen bijvoorbeeld liever af in Euro, Pond of Dollar. Anders sta je de vingers blauw te tellen.
De Senegambia strip is een paar honderd meter lang vanaf de Bertel Harding Highway richting het strand. Die Highway is in feite een tweebaansweg met druk verkeer. Zoals te verwachten komen er dan van die slemielen op je af die je van alles aan proberen te smeren. Of die allerlei kulverhalen ophangen over zielige kindertjes. Zal best, maar ik kom daar niet om de filantroop uit te hangen. Ik schudde de zeikerds van me af en ging een drankje doen in de Time Inn bar. Daar een paar meiden gesproken, waarvan sommige best knap waren, maar waar ik nou niet een wauw gevoel van kreeg.
Toen realiseerde ik me dat ik nog een verloopstekkertje moest hebben om de telefoon op te laden. Ze hebben daar van die aparte driepolige stopcontacten waar onze stekkers geen stroom uit krijgen. In een telefoonshop werd ik doorverwezen naar een klein shopje dat de naam Mama Africa droeg. Een jongedame met een masseuse pakje aan, liep even mee. Deze had niet zo’n ordinaire uitstraling. Het stekkertje was snel geregeld. Miryam vond ik wel een sympathieke meid. Lang zwart haar tot op haar lekker volle Afrikaanse kont. We raakten aan de praat en gingen wat drinken in een barretje tussen Time Inn en de Britannia bar. Hier stond een pooltafel, waar ik haar leerde biljarten. Dat kon ze nog niet. Een meid die geen biljart speelt is meestal ook geen doorgewinterde snol. Maar neuken kon ze wel, zo bleek later. Bij elke rake stoot werden er wel alvast een paar lekkere tongzoenen uitgewisseld. Het was duidelijk dat ze die nacht bij me zou slapen.
We slenterden naar het Seabreeze hotel en nadat we beiden gedoucht hadden kwam het tot een heftige sexmarathon. Er werden meerdere standjes doorgenomen, maar de lekkerste was toch wel van achter met haar plat op de buik. En dat enorme achterste als een stootbalg tussen ons in. Eigenlijk vind ik de missionaris het fijnst omdat je dan lekker door kunt zoenen, maar die perfecte billen waren gewoon uniek. Daarna wilde ze me klaar pijpen. Het eerste schot was een heftige na een dag of wat abstinentie. Ze verslikte zich, liet hem uit de mond glippen en kreeg de volle laag in haar gezicht en over haar tieten. De witte klodders gaven een mooi contrast op die donkere huid. We schoten allebei in de lach. Ze ging zich wat opfrissen aan de wasbak, sloeg daarna een sarong en een hoofddoek om en knielde, als moslima light, naast het bed voor haar avondgebed. Terwijl ze twee minuten daarvoor nog het sperma van haar tieten stond te spoelen. Ach, Allah hoeft ook niet alles te weten.
In de vroege ochtend werd ik wakker doordat er een klein handje aan de zwans zat te frutselen. Ze wilde nog een keer. Ze kreeg het nog een keer. In zo’n geval ben ik ook niet de beroerdste. We besloten de dag samen door te brengen aan het strand. In haar massageshop kon ze wel gemist worden. Er was weinig klandizie en de andere meiden vonden het prima. Ze zaten elkaar toch al de klanten af te vangen. De stranden hier zijn heel vlak, dat wil zeggen smal bij vloed en breed bij eb. Verder redelijk schoon en niet druk. Het is de Atlantische oceaan, en ondanks de lichte aflandige wind stond er een behoorlijke branding. Tot de middag was het nog niet zo warm, maar ’s middags werd het al snel loeiheet. Dus zochten we telkens verkoeling in het water. Toen klonk het ineens: kiss me. En stonden we schrap in de aanrollende golven uitgebreid te tongen met mijn handen om die heerlijke billen. Tot een golf groter dan de andere ons omver wierp en we beiden een mondvol zout water scoorden. Aan het eind van de middag trokken we ons terug voor een siësta, waarbij het natuurlijk weer uitliep op een wilde woeste paring. Inmiddels waren we goed op elkaar ingeneukt en bleef de positie van achteren met die heerlijke kont als stootkussen tussen ons in wel de meest favoriete. De volgende dag regelden we een boottochtje op de Gambia Rivier naar een eiland met een oud slavenfort. Dit zou op dag drie gebeuren. Dag twee verbleven we op het strand van Brufut, een paar kilometer verderop aan de kust. Eigenlijk is er weinig verschil, de stranden die ik gezien heb zijn allemaal wel okay. Zelf heb ik de neukfrekwentie maar terug geschroefd naar tweemaal daags. Je moet jezelf ook niet teveel uitputten. In de avond kozen we telkens een ander restaurantje uit. Het eten is redelijk goed. Niet zo superb als in Thailand, maar stukken beter dan op de Filipijnen. En opvallend veel Nederlanders. Zelfs Nederlandse restaurants. Had ik niet verwacht in dit land ter grootte van een postzegel op de wereldkaart.
De trip naar James Island was indrukwekkend. Met de ferry de brede monding van de Gambia Rivier overgestoken naar Barra en vandaar met een 4 wheel drive een uur lang over een dodemansweg naar Juffure, waarover later meer. Onderweg goede indrukken kunnen krijgen van de Afrikaanse cultuur. Vrouwen met enorme manden met koopwaar op hun hoofd die ze schijnbaar moeiteloos in balans houden. En op straat een ontiegelijke klerezooi, dat ook wel. Het wagenpark bestaat bijna uitsluitend uit Europese afdankers. Apart om dan bestelwagens te zien met Duitse reclameteksten van het bedrijf waar ze ooit van waren er nog op. Zelfs nog met Duitse nummerplaten. Zeker vergeten te registreren. En een rookpluim van hier tot in de hemel. Zo loopt Europa voorop in de klimaattransitie. In Afrika komt de aap dus bijna letterlijk uit de mouw.
Sommigen van ons herinneren zich ongetwijfeld de TV serie Roots. Gebaseerd op waar gebeurde historische feiten. De hoofdpersoon Kunta Kinte werd gevangen genomen in Juffure en kwam terecht op James Island in de kilometers brede, en toen nog van krokodillen vergeven Gambia rivier. Het inmiddels zwaar vervallen fort James heeft eeuwenlang dienst gedaan als aanlegplaats voor slavenschepen. Vandaar werd de zwarte koopwaar vervoerd naar Amerika. Als liefhebber van historie was dit, naast de seks met Miryam, toch wel het hoogtepunt van de week. Een zwarte bladzij uit de geschiedenis, zeker wel, maar niet iets om te vergeten.
Met de organisator spraken we af om over twee dagen een vistochtje te gaan doen in de delta van de rivier. De tussenliggende dag trokken we naar de merkt van Serrakunda. Ik heb veel sloppenwijken gezien in Azië, maar deze negorij deed daar niet voor onder. Kraampjes met houtsnijwerk, sieraden en zo, maar bijzonder irritante verkopers. Aan mij niet besteed. Het gedeelte waar vis en vlees werd verkocht, was vergeven van de vliegen die je er gratis bij kreeg. Na een uur rond slenteren was ik er wel klaar mee. I give you good price. Vervolgens vragen ze een schaamteloos bedrag, en als je een bod doet dat 80 % lager ligt dan ben heb je nog kans dat je er aan zit. Een van de vele fenomenen uit de derde wereld cultuur zal dat wel zijn.
Het vistochtje was leuker. Ontspannen op een krakkemikkig bootje als enige blanke tussen de Afrikanen. Als ik alleen ben dan kom ik niet zo snel tot zoiets, maar dat is dan weer het voordeel van omgang hebben met een local. En de vis beet goed. Na een paar uur hadden we een 30 liter emmer vol. Die avond kwam het weer tot een van die bizarre eindeloze neukpartijen. Ze lag weer plat op de buik met de zwans van achteren erin en vrat het kussen half op. Oh fuck me baby, fuck me as hard as you can. Ja, laat die vent het werk maar doen. Eindelijk draaide ze zich om, om haar zaaddouche te ontvangen. Ze spoelde de smurrie weg in de badkamer, en lag meteen weer met sarong en hoofddoek om haar religieuze verplichtingen na te komen. Ja, bidden jij, biecht het maar op, grijnsde ik. Ze verstond het niet maar begreep het volgens mij wel.
De laatste dag brachten we rustig door aan het strand. Zij een beetje sad vanwege het naderend afscheid. Ik eigenlijk ook wel, maar ik ben dan wat nuchterder. De laatste nacht, de laatste seks. Het laatste ontbijt samen. Daarna ging ze mee naar de luchthaven, waar de security haar tegenhield. Een laatste zoen over het hek, waar ze haar tong wederom niet in bedwang kon houden. Zo kwam er een einde aan het Afrikaanse avontuur. Ik had het niet willen missen. Kans op herhaling? Zeker aanwezig, maar vanwege de afwisseling niet meteen. De volgende trip zal ongetwijfeld weer naar Azië gaan. Maar uitgewandeld ben ik ook in Afrika noglangniet.
