Het gevoel dat iemand niet uit je kop gaat!!!!
Kennen jullie dat?
Ik was deze week in een club... met een stel vrienden. Het was een vrijgezellenfeestje van een vriend van me.
Wij de bewuste club in en dit was niet met tegenzin. Omdat ik al genoeg bier had was ik over gestapt op fris...
Jaja saai maar toch. Over het algemeen lieper er niet zo heel erg veel mooie dames. Een grote russische blonde dame die nogal lomp over kwam, een iets te grote negerin en een dame zonder enig voorgevel.
Plots veranderde het achtergrond muziekje in een wat harde bass die ritmisch elke man de aandacht vroeg. Ik begreep nog niet zo goed wat er aan de hand was maar ik zag nog één barkruk en die stond precies tussen de bar en een paaldanspodiumpje. Dat wordt mijn plekkie bedacht ik me en plofte neer.
Ik draaide me om richting de paal en zag een kort maar prachtig meisje aan komen lopen. Heerlijk lang zwart haar, prachtige benen, geile hakjes en een outfitje om van haar af te scheuren. Ze liep naar de paal alsof dat haar enige doel in het leven is. Doutze Kroes zou jaloers moeten zijn op het loopje.
Met stomheid geslagen zag ik haar losjes rondom de paal bewegen. Dit gevolgd door haar blikken richting haar prooien. (publiek) God! wat een ogen!!! Als in trance liep ze naar de tweede paal die 10 meter verder stond. Het zelfde dansje ook daar. Langzaam dartelde ze haast met de bewegingen van de menigte in de club weer terug naar het eerste podium. Zo doelgericht, ze meegaand met haar omgeving en zo verdomde geil!
Dit keer begon ze met een draai om de paal, haar haren achter haar aan bewegend. Ik zat zo dichtbij dat haar haren mijn gezicht raakte, de geur in mijn neus kwam en ik me afvroeg waarom ik juist nu niet zonder vrienden daar kon zijn.
In totaal was ze zo'n 10 minuten bezig en is met blijkbaar een vaste klant van haar aan de piccolo's a 50 euro per stuk gegaan.
Wat een dame, die blik in haar ogen, de manier van bewegen tussen het publiek door om van het ene podium naar het andere te komen, haar prachtige verschijning en de geur van haar haren... Ze blijven in mijn gedachten zitten en gaan er maar niet uit...
gr Rob